________________
સત્યવાદી હરિશ્ચન્દ્ર
પૂજ્ય ! આ જ રાજાએ તેને વધ કર્યો છે. બીજું કોણ મારે? ચરતાં ચરતાં તે ટેકરીની પાસે જતી રહી...”
આચાર્યએ ધ્યાનથી રાજા હરિશ્ચન્દ્રને જોયા તે તે ડરી ગયા, અને આંખને નીચે ઝુકાવી દીધી. ત્યારે આચાર્યને ક્રોધ ફાટી પડે. અને તે વચન બાણેની વર્ષા કરવા લાગ્યા :
અરે દુષ્ટ ! તું રક્ષક છે કે ભક્ષક ? અમે તો તને અમારા આશ્રમની રક્ષા કરવા માટે બોલાવ્યા હતા. અને તે તે મારા કુળને જ નષ્ટ કરી નાખ્યું. મારી દીકરી વંચનાએ તે મૃગલીને નાનપણથી જ પાળી હતી. એ તે તેના પર જીવ આપતી હતી. હરણી વિના મારી દીકરી જીવી શકશે નહીં. દીકરી વગર મારી ધર્મ સંગિની નિવૃત્તિ પણ નહી બચે અને આ બંનેની સાથે હું પણ પ્રાણ ત્યાગી દઈશ. એકી સાથે તેને પાંચ હત્યાનું પાપ લાગશે. મારી આંખે આગળથી ખસી જા, નહીં તે હું તને ભયંકર શાપ આપી દઈશ.” . રાજાએ કુલપતિ આચાર્યના પગ પકડી લીધા અને ઘણું કરૂણ સ્વરમાં બોલ્યા
ભગવાન ! અજાણતાં જ મારાથી આ અપરાધ થયે છે. તમે તે કરુણાના સાગર છે. પરાત્પર બ્રહ્માની પ્રાપ્તિ માટે
