________________
હિલકુમાર
-
૨૮૯
સિંહલકુમાર ઊડતા ખાટલા પર બેઠે અને સિંહલપુર તરફ પ્રયાણ કર્યું. રાજભવનના છજા પર ઊડતો ખાટલો ઉતર્યો.
એકાએક જ સિંહલકુમારને જોઈ રાજા સિંહરથ અને રાણ સિંહલા ઘણાં મૂંઝાયાં. ક્ષણ વાર તો આખો પર વિશ્વાસ જ ન આવ્યો. પછી રાણીના મુખેથી નીકળ્યું
એ કુમાર, તું આવી રીતે કેમ? “મા ! બધું જ જણાવીશ. પહેલાં આશિષ આપ.”
કુમાર માના ચરણોમાં પડી ગયો. પછી પિતાના પગે પડે. વહુઓને તે હજુ નંબર જ નહતે આવ્યા. તેમના તરફ સાસુ સસરાનું પણ ધ્યાન નહોતું. રાણીએ પૂછયું
ધનશ્રી કયાં છે ?? ત્યાં જુઓ મા, તેની ત્રણ શકયની સાથે બેઠી છે.” “અરે વહુઓ...” રાણી સિંહલા હર્ષથી વિહ્વળ થઈ ગઈ. વહુઓ વારા ફરતી સાસુ સસરાને પગે લાગી. વચમાં જ રાજા બેલ્યા
“મહારાણી ! હું હવે મારા બાકીના કામમાં લાગું છું. તમે વહુઓ સાથે હળે મળે.” કહેતાંની સાથે જ રાજા બહાર જતા રહ્યા અને મહામંત્રી શ્રતસિંહને કહ્યું
“મંત્રી ! જાણે છે શું થઈ ગયું? તમે ભલા કેવી
૧૮
