________________
સિહતકુમાર-૧
૨૩૧
મિલન ખંડમાં રત્નવતી પતિની રાહ જોઈ રહી હતી. કુમાર આવ્યા તા ધરતી પર બેસી ગયા. તેણે પ્રતિજ્ઞા લીધી હતી કે જ્યાં સુધી ધનશ્રી નહીં મળે ત્યાં સુધી ધરતી પર જ સૂઈશ. રત્નવતી આશ્ચયની સાથે પથારીમાંથી ઊઠી અને પ્રાણેશ્વરની પાસે આવીને બેઠી અને પૂછ્યું
આ તમે શું કરેા છે ?” સિ હલકુમારે વિચાર્યું.. સાચી વાત કહી દઇશ તા આ ઘણું માન કરશે. શાકના માટે આ ત્યાગ શું એ સહન કરી શકશે ? થેાડુ ફેરવી ફેરવીને જણાવું–’
એવુ વિચારી કુમારે જણાવ્યુ’–
‘પ્રિયે ! હું મારા માબાપંથી વિખૂટા પડી ગયા, તેથી એ નિયમ કર્યો છે કે ધરતી પર સૂઈશ અને બ્રહ્મચર્ય થી રહીશ.’
રત્નવતીએ પેાતાના પતિની માતૃ-પિતૃ ભકિતને ખૂબ જ બિરદાવી અને મેલી—
સ્વામી ! તમે ધન્ય છે. તમારા જેવા પુત્ર બધાને હાય. તમારા જેવા પુરૂષ જ માતા પિતાને સાક્ષાત્ દેવ સમજે છે, પણ મને દાસીને તેમના પરિચય ત આપેા. તે કયાં છે ? હું પણ મારાં સાસુ સસરાનાં દર્શનની આકાંક્ષિણી
