________________
સિહલકુમાર-૧
૨૫૯. થયા. તે હસી રહ્યા હતા. કારણ કે રાજકુમારીના હોઠ ફરકવા લાગ્યા હતા. દવા લેડી પહોંચી હતી. કુમારે થોડાં ટીપાં બીજાં નાખી દીધાં, જે ગળામાંથી પસાર થઈને પેટમાં પહોંચી ગયાં. દસ-વીસ ક્ષણ પછી જ રત્નાવતીએ આંખે બેલી દીધી. હવે તે બેસવા માટે ઊઠી. મહારાજે તેને સહારો આપ્યો. બધાની ચચક બંધ થઈ ગઈ. રનવતી બેલી–
પિતા !” દીકરી ! તને કેમ છે ? “સારૂં છે પિતાજી પણ આ ભડ કેમ?”
“હમણાં બધું જણાવીશ. પહેલાં તારા પ્રાણદાતાને જે. તને સાપે ડંખ દીધું હતું ને દીકરી ? આ જ તને અચાવી શક્યા છે. તારું જીવન બચાવવા માટે મેં જે પ્રતિજ્ઞા કરી હતી, તે પ્રમાણે હવે તું એમની છે.” - રાજકુમારી શરમાઈ અને ઊઠીને અંદર જવા લાગી. દાસીઓ તેને પકડીને લઈ ગઈ. રાજાએ મંત્રી રૂદ્રને કહ્યું
હવે તમે કોઠારનાં દ્વાર ખેલી નાખે. કેઈ ખાલી હાથે ન જાય. હું જમાઈની સાથે વાત કરું છું.”
જમાઈ શબ્દ રૂદ્રને ખૂંચી ગયો. મનને ચણભણાટ સંતાડીને તે પોતાના કામમાં લાગી ગયે. રાજાએ સિંહલ
