________________
રપ૦
સિંહનુમા–૧ છે. અત્યાર સુધી તે સિંહલકુમાર વિચારની હારમાળાને કારણે નહેતે સૂઈ શક્યો પણ હવે ખુશીના કારણે ના સૂઈ શકે.
ચક્લીઓની ચી—ચના અવાજથી સવારે ઊઠયે. ગરૂડ અને ગરૂડ પત્ની તે ઊડી ગયાં હતાં અને સિંહલકુમાર ઝાડની નીચે પડેલી વિષ્ટા વીણવા લાગ્યા. થોડી વાણીને ઉત્તરીયના છેડે બાંધી લીધી.
સિંહલકુમાર રતનપુર પહોંચી ગયા અને ઢોલને સ્પર્શ કર્યો. રાજસેવકેએ તેને સંદેહની દષ્ટિથી જોયે, આ ભલા શું કરી શકશે ? પણ તેને પિતાની સાથે લઈ ગયા. બધા એક ખુલ્લા ભવનમાં પહોંચ્યા. લીમડાનાં પાન પાથરેલાં હતાં અને તેના પર રાજકુમારી રત્નાવતી મૃતવત સૂતી હતી. આજુ-બાજુ મંત્રી, આગંતુકો તથા ચિકિત્સકે પણ બેઠા હતા. મહારાજ રત્નપ્રભ. નહતા. તેમનાથી બેસી શકાતું નહતું. જ્યારે પુત્રીને મરણ દશામાં જોતા તો રડતા. એટલા માટે મંત્રાઓએ બળજબરીથી તેમને રાજકુમારીની પાસેથી ઉઠાડી લીધા હતા.
બધાની વેશભૂષા ઊંચા પ્રકારની હતી. રાજકુમાર સિંહલનાં કપડાં મિલાં હતા. એટલે બધા તેને ટગર ટગર સંદેહની દ્રષ્ટિથી જોઈ રહ્યા હતા. જ્યાંક ક્યાંક માણસની ૧૭
