________________
૧૯૧
અખતૂલજાદી ગાળી છે.
તે પછી મારા અંતરની સખીને કહી દઉં. તે પિતાજીને વાત કરશે. પરંતુ શું પિતાજી મને તેમને ખાળવાની અનુમતિ આપશે? કયારેય નહીં આપે. પરંતુ મારી વાત પર હસશે. જોકે સમજશે કે હું પાગલ છું, સ્વપ્નના પ્રિયતમને મેળવવા ઈચ્છું છું. પરંતુ હું પણ લોકોને પાગલ માનું છું.
મારું મન તે કહે છે કે તેઓ મને મળશે. શેધવાથી શું નહી મળી જાય? તે પછી જાઉં કેવી રીતે? હા, તીર્થ યાત્રાનું બહાનું સારું રહેશે. પિતાજી સહર્ષ અનુમતિ આપી દેશે.”
રાજકુમારી નિત્ય કર્મથી પરવારી પછી પિતાના પિતા પૂર્ણ પુરીના રાજા નક્ષણજાતિની પાસે પહોંચી અને બેલી
પિતાજી! મારી ઈચ્છા તીર્થયાત્રા કરવાની છે.' રાજા નક્ષણજાતિએ સહર્ષ અનુમતિ આપી દીધી
“હા-હા, ચોકકસ જા. એનાથી તને આનંદ થશે. અને અનુભવ પણ વધશે. ક્યારે જવા ઈચ્છે છે !”
“આજે જ જવા ઈચ્છું છું.” આટલું જલ્દી ?”
પિતાજી “શુભસ્ય શીધ્રમ–તમે જ તે કહો છો કે શુભ કાર્ય કાલ પર ન છોડવું જોઈએ ?
સા, એમ વાત છે!” રાજાએ કહ્યું અને દ્વારપાળને
