________________
મખતૂલાદી
બાદશાહે તેની મ ભરેલી આંખેા જોઇને એક જ શ્વાસે કટારા ખાલી કરી નાખ્યો. સરદારે એ પણ પેાતાના ચાંઢીના ભરેલા કટારા પીધા.
२०८
સાજિદ્દાઓએ વાજિંત્રો વગાડવા માંડયાં. ગૌહરબાઈ સિવાય અન્ય ગાયિકાએ પણ ઝ ંઝર પહેરીને બેઠી હતી. બધાથી પહેલાં યુવાનીમાં મદમાતી ગૌહરખાઈ ઊઠી. સારગી પર ગજ ફરવા લાગ્યા અને તબલા પર થાપ પડી.
ગૌહરખાઈએ. ફારસીની એક ગઝલ ગાઈ. તેના હાવ ભાવ અને ધડકનને જોઇને માથાં હાલવા લાગ્યાં. બાદશાહના માંએથી વાહ ! વાહ ! નીકળી અને પછી ચારેય તરફથી વાહ ! વાહ! ગુજી ઊઠયું. આ રંગીન વાતાવરણમાં ખાદશાહની રાત કપાઈ. તેને તા હવે પૂરું એક વર્ષ આ રીતે પસાર કરવાનું હતું.
આ તરફ મખતૂલજાઢી એક જુદા મહેલમાં રહીને ભિખારીઓને દાન કરવા લાગી. ફકીર, સાધુ હમેશાં દાન લેવા આવતા હતા. આવી રીતે છ મહિના વીતી ગયા.
મેાતીરામ સાધુ વેષમાં થાડા દિવસ તે અહીં તહી ફરતા રહ્યો. પછી તે કલૂટકટમાં આવ્યા અને એક દિવસ મખતુલજાઢીની દાનશાળામાં પહોંચી ગયા. બન્નેએ એક બીજાને ઓળખી લીધાં. જ્યારે બધા ભિખારીઓ જતા રહ્યા ત્યારે માતીરામ અને મખતૂલજાદીની વાતા થઈ. મખતૂલજાઢીએ અત્યાર સુધીના બધા અહેવાલ મેાતીરામને સ‘ભળાવ્યા.
