________________
૨૪૦
સિંહલકુમાર-૧ આપણે પ્રજા છીએ. લગ્ન તે સમેડિયાની સાથે જ થાય છે. ભલા, મહારાજા સિંહરથ આ સંબંધને સ્વીકાર કરશે ?
તમે પણ તે જીદ કરે છે !” શેઠાણીએ સહેજ ગુસ્સે થઈને કહ્યું-“મહારાજને જઈને કહો તે ખરા. મારું તે મન કહે છે કે જ્યારે તમે ઘનશ્રીના અન્ન જળના ત્યાગની વાત તેમને કરશે તો તે આ સંબંધ અવશ્ય સ્વીકારી લેશે.”
“પણ કહું યા મેંઢે ? ધનશ્રીની હઠની યોગ્યતાનું કેઈ કારણ પણ તો હોય.”
“કારણ તો છે. ધનશ્રી કહેતી હતી કે જે મારા પ્રાણદાતા છે, તે જ મારા પ્રાણેશ્વર છે. યુવરાજ સિંહલકુમારે ઉન્મત્ત હાથીથી તેના પ્રાણ બચાવ્યા હતા એટલા માટે તેણે આવી પ્રતિજ્ઞા લીધી છે.”
ધન શેઠ મૌન થઈ ગયા. કંઈ જ ન બેલ્યા. જ્યારે ખાસી વાર થઈ ગઈ તે શેઠાણીએ પૂછ્યું
શું વિચારી રહ્યા છે ? શું જશે નહીં ?' ધન શેઠ ચિડાઈ ગયા અને બેલ્યા. તો શું હવે રાત્રે જાઉં? સવાર તે થવા દો
પતિને કાંઈ ન કહેતાં શેઠાણું ધનશ્રીની પાસે જતી રહી. ત્યાં તેની પણ પથારી હતી. તેણે દીકરીને કહ્યું
ધનશ્રી ! હવે તો ખુશ થઈ જા. કાલે સવારે તારા
