________________
૨૫૦
સિંહલકુમાર
આ તરફ બપોર સુધી કોઈનું ધ્યાન કુમારની ગેરહાજરી પર ન પડયું. પછી તે બધાને ખબર પડી ગઈ. સ્પષ્ટ ખબર તે ત્યારે પડી કે જ્યારે એક રેશમ પર ધનશ્રીના હાથે લખાયેલો શ્લોક મળી ગયો. શ્લેક હત–પ્રણભાભી જનક જનતા સ્નેહ કૃપા વૃદ્ધિ કુરુ સર્વપ્રજા સુખ ભવઃ ગતે દુઃખ દાતા જન I મમ અસગુણ સંતાઃ ક્ષમામપિતા બંધુ વર્ગ સુખસ્ય કરણાર્થમ્ ! વિદેશગમના દંપતિ ચુગમ !
એ તે સ્પષ્ટ થઈ ગયું કે માતા-પિતાને પ્રણામ કરીને અને બધાની કલ્યાણ કામના કરતાં કરતાં સિંહલકુમાર અને ધનશ્રીએ વિદેશગમન કર્યું છે. પણ આ બંને કયાં ગયાં એ એક પ્રશ્ન હતો. આ પ્રશ્નને હલ કરવા માટે રાજા સિંહથે પિતાના સૈનિકોને ચારેય તરફ મોકલ્યા, પણ પ્રશ્ન પ્રશ્ન જ બની રહ્યો.
શોધકે નિષ્ફળ ગયા. અંતમાં જ્યોતિષ જ એક ઉપાય રહ્યો. રાજા સિંહરથે નગરના શ્રેષ્ઠ–ભવિષ્ય વેત્તાઓને બોલાવ્યા. બધાએ જુદા જુદા ફળાદેશ કાઢયા. પણ બધામાં થોડી વાતો સમાન હતી.
એક તે એ હતી કે સિંહલકુમાર અવશ્ય આવશે. પણ તરત જ નહીં આવે. બીજી એ કે સફળ મરથ થઈને આવશે. આ બંને કયાં છે, આ બાબતમાં બધા મૌન હતા.
