________________
ર૪૮
સિંહલકુમાર-૧
અને શાસકના રૂપમાં પણ આજ્ઞા કરવામાં આવી કે યુવરાજ સિંહલકુમાર ભવન તથા ભવનમાં બનાવેલાં જુદાં જુદાં કેન્દ્રો તથા રાજ સભાને છેડીને નગરમાં ના ફરે. પિતા અને વળી શાસક, આજ્ઞા તો માનવી જ પડે. પહેલા જ દિવસે કુમારને બહુ જ મૂંઝવણ થઈ. આ મૂંઝવણમાં તે ધનશ્રી સાથે પણ સારી રીતે ના બોલ્યો. ધનશ્રીને હજુ કાંઈ ખબર નહોતી. રાત્રે એણે પૂછ્યું
“આજે સવારથી જ તમે ઉદાસ છે. કયાંય ફરવા પણ નથી ગયા. મને પણ તે કાંઈ જણાવો.”
તને જણાવું? તે સાંભળ. જે પક્ષીની પાંખ કાપી નાખવામાં આવે, તે કેવી રીતે ખુશ રહી શકે? આ આજ્ઞા પત્ર જે.”
ધનશ્રી હસી. યુવરાજે આશ્ચર્યથી પૂછ્યું
‘તું તે એવી રીતે હસી રહી છે જાણે કાંઈ બન્યું જ નથી.
“થયું તે છે, પણ મારે અનુકૂળ થયું છે, એટલા માટે હું ખુશ છું. તમે મારી સાથે વધારે સમય રહી શકશો.”
“વધારે સમય? એમ કહે, હવે તે હું આ નગરમાં જ નહીં રહે. આ તો મારું અપમાન છે. અપમાનનો ભાર લઈને ભવનમાં બંદીવાન બનીને રહું. એનાથી તે એ જ
