________________
૨૪૪
સિંહણકુમાર-૧ ઝુકી જાય છે ? ધનશ્રીએ કહ્યું- “એ તે કેઈના સામું જેતા પણ નથી.
સખી બેલી–
ધનશ્રી ! આ જ તું એ કહેવા બેઠી છે કે એમનામાં એવું શું છે...? એક દિવસ તું જ તેમને રૂપ પર લદુ થઈ ગઈ હતી.
જા જા હવે ! હું તે એમના શૌર્ય પર છાવર
હતી.”
તે જે વખતે મા આવી ગઈ. સખીઓની ચુગલબાજી બંધ થઈ ગઈ. થોડી વાર પછી સખીઓ પોત પોતાને ઘેર જતી રહી. સિંહલકુમારને મેળવીને ઘનશ્રી ધન્ય હતી અને કુમાર તેના રૂપ અને સેવાભાવ પર મુગ્ધ હતો. ઘણું સારા દિવસો વીતી રહ્યા હતા.
સાચેસાચ જ સિંહલકુમાર નગરના લોકો માટે એક સમસ્યા બની ગયા. પ્રશ્ન ઘરની આબરૂનો હતો. જ્યારે કુમાર નગરમાં ફરતે ત્યારે પનિહારીઓ પાણી ભરવાનું ભૂલી જતી. ટીકી ટીકીને તેને એવી રીતે જોતી કે જેવી રીતે ચકેર ચંદ્રને જુએ છે.'
નગરની વહુઓ ઘુંઘટના આગલા ભાગમાં બે આંગળીઓ
