________________
રકર
સિંહલકુમાર
બેલી
કુમારને પૂછી લે, પણ એણે તે ધનશ્રીને જોઈ પણ નથી, પછી તે સંમતિ કેવી રીતે આપશે ?
જઈ કેવી રીતે નથી ? રાજાએ કહ્યું-“એ જ તે છે જેને સૂંઢમાં લઈને આપણે હાથી ભાગી રહ્યો હતો અને જેને આપણે કુમારે બચાવી હતી.”
એ જ વખતે કુમાર પણ આવી ગયો. રાજાએ પૂછયું
“સારું થયું તું આવ્ય, હું તને બેલાવવાને હતા. એલ, શેઠની કન્યા ધનશ્રીને તે જોઈ છે? તે તારી સાથે જ લગ્ન કરશે. તેમ નહીં થાય તે પછી પ્રાણ છોડી દેશે.”
કુમાર મૌન રહ્યો. ત્યારે રાણીએ પૂછ્યુંબેટા, જણાવી દે. તારી સંમતિને અમે ઈચ્છીએ
છીએ.”
મા! તે શું તું એમ સમજે છે કે હું કેઈને પ્રાણને અંતને નિમિત્ત બનું? એક વાર જેના પ્રાણ બચાવવાનું બહાનું બન્યું, હવે તેના પ્રાણને હત્યારે હું અનું ? અહીં સંમતિને પ્રશ્ન જ નથી, પ્રશ્ન છે પ્રાણની રક્ષા કરવાનો.
રાણી હસી અને બેલા
કુમાર ! તું ઘણે ચતુર છે. સંમતિ તો આપી, પણ ફેરવી ફેરવીને.”
