________________
૨૩૨
સિંહલ કુમાર-૧ લતા ગુલ્મોની સંખ્યા વધારે છે કે અહીંનાં ઉછળતાં કૂદતાં નર-નારી અને બાળક-બાળકીઓની સંખ્યા વધારે છે.
સિંહલપુરમાં દરેક વર્ષે આવી રીતે વસંત્સવ ઊજવવામાં આવે છે. અનેક ગાઉઓની વચમાં લાંબો-પહોળો રાજબાગ છે. દૂર દૂર સુધી લીલા ઘાસની ચાદર પથરાયેલી છે. વચ્ચે વચ્ચે લહેરાતી પગ દંડીઓ અને રથ-માર્ગો બનેલા છે. લાંબી લાંબી ક્યારીઓમાં ફૂલ જ ફૂલ છે.
આંબા, જાંબુડાં, અંજીર, ખેર, શેતૂર, કેળ વિગેરે અનેક ફળવાળાં વૃક્ષે સેંકડોની સંખ્યામાં છે. શીશમ, શાલ્મલી, દેવદાર વિગેરેનાં વૃક્ષો છે. પાકા અને મને હર ઘાટ વાળા જળ કુંડે છે, જેમાં કમળ ખીલેલાં છે અને તેના પર ભમરાઓ ગુંજી રહ્યા છે, પક્ષીઓ પણ બોલી રહ્યાં છે, અને પક્ષીઓની રાણ -સ્વર સામ્રાજ્ઞી કેયલ પણ ટહુકી રહી છે, પણ આજે આ બધાનું કેઈ સાંભળી રહ્યું નથી. કેયલ જેવા કંઠ વાળી યુવતીઓનાં ગીતેની આગળ આજે કેયલની કહુકહુ અને પિપટના ટે પર કઈ ધ્યાન નથી આપી રહ્યું.
હા, કાગડાને કર્કશ કા-કા બધાને ચોંકાવી દેતો. તેને રાગ પોતાની પાસે છે. ન ઈચ્છેલી વસ્તુ જ્યારે સામે આવી જાય છે તે તેના તરફ ધ્યાન તે જાય જ.
