________________
સિંહલકુમાર
૨૩૩ ભાગે ભાગે, હાથી હાથી !” રંગમાં ભંગ પડી ગયો. રાજા સિંહરથને એક હાથી ગાંડ થઈ ગયા. પોતાના ભારેખમ પહાડ જેવા શરીરથી ડોલતે તે ધીમે દેડી રહ્યો હતા, પણ લોકો ડરની ચીસો વધારે પાડી રહ્યા હતા. બાળકે ચીસ પાડી રહ્યાં હતાં. સ્ત્રીઓ એકની ઉપર એક પડી જતી હતી. જે વધારે સાહસ વાળા અને વીર હતા, તે બિચારા વૃક્ષો પર ચઢી ગયા. હાથી પિતાની મસ્તીમાં હતે. કયારેક કોઈ ઝાડને ઉખાડતો અને ક્યારેક તુટેલી ડાળીને લઈને અહીં તહીં ફરત. પછી જ્યારે કે સામે દેખાતું તે તેના તરફ દોડ. પાછળ પાછળ સૈનિકે હતા. કેઈનું પણ સાહસ તેની પાસે જવાનું નહોતું. જ્યારે તે ગગનભેદી અવાજમાં ચિંઘાડતો ત્યારે કહેવાતા વીરેના છકકા છૂટી જતા હતા.
ઝાડની ડાળીને ઉન્મત્ત હાથીએ એવી રીતે ઝડપી જેમ કેઈ છ મહિનાનું બાળક રમકડું પકડે છે. ડાળી લઈને ઉન્મત્ત હાથી એક તરફ ભાગે, તેને જોઈ સ્ત્રીઓનાં ટોળે-ટોળાં ભાગવા લાગ્યાં અને તેમાંથી ભાગતાં ભાગતાં એક છોકરી પડી ગઈ. જ્યારે તે ઊઠી ત્યારે તેની સામે ઊભેલે હાથી ચિંઘાડતે હતે. છોકરી દોડવાનું ભૂલી ગઈ અને બૂમે પાડવાની સાથે જ હાથીએ છોકરીને સૂંઢમાં ઉઠાવી લીધી
