________________
૨૩૬
સિંહલકુમાર-૧
છોકરી કેણ હતી તેને તે નથી વાગ્યું ને ?”
કેણ જાણે કેણ હતી? મા? હું એને જેવા રહે તે " હાથી મને જીવતો ન છોડત. તે છોકરી ને કોણ જાણે કયારે • ભાગી ગઈ.”
“તું આવી આફતમાં ન પડયા કર. તને કાંઈ થઈ જાત તે હું શું કરત ?”
“આ જ વાત તો પેલી છોકરીનાં માતા-પિતા વિચારતાં હશે. એ તે સાચેસાચ મોતના મોંમાંથી નીકળી છે.”
તે જ વખતે મહારાજા સિંહરથ ખંડમાં પ્રવેશ્યા અને મા-દીકરાને ચોંકાવતાં બેલ્યા
હું જાણું છું કે મા દીકરાની પ્રશંસા કરી રહી હશે, પણ એમાં પ્રશંસા કરવાની કોઈ વાત જ નથી.”
“ચાલે ખસે, અહીંથી. તમે તે કેણ જાણે શું કહી રહ્યા છે ? દાન પુણ્ય કરાવો. આજે કેણ જાણે ક્યાં પુણ્ય પ્રગટ થયાં જેથી મારા લાલના પ્રાણ બચ્યા. પહાડ જેવા ઉન્મત્ત હાથી સાથે બાથ ભરવી, એ તો તમે કોઈ સમજતા જ નથી ?
“મહારાણી! તું આટલી બધી ભુલકણ છે, એ તે હું આજે જ જાણી શક્યો. વીસ વર્ષ પહેલાંની એ વાત તો યાદ કર, જે તે મને કહી હતી.'
