________________
મખતૂલજાદી
૨૨૫
પિતાની પાસે મૂકીને આવ્યો છું અને મારી સ્વપ્ન પ્રિયાને શોધી રહ્યો છું. તમે આશ્વાસન આપ્યું છે. મને તેને મેળાપ કરાવો.”
મખલનું હૃદય જોરથી ધડકવા લાગ્યું. ચાર શોકની ક૯૫નાથી જ મખતૂલ કંપી ગઈ. પરંતુ પાછે વિચાર કરવા લાગી
‘આમાં મારા પ્રિયતમ મતીરામને જ કયાં દોષ છે. લોક ધર્મમાં જ એવું છે કે રાજવંશમાં ઘણાં લગ્ન થાય છે. એક રાણ વાળા રાજાને લોકો નપુંસક જ માને છે. મારે પણ શોકની સાથે રહેવું પડશે તે રહીશ. પણ ઈર્ષા કરીને શા માટે રહું? જ્યારે રહેવું જ છે તે હસી-ખુશીથી તેમને પણ મારી બહેન માનીને રહીશ. આટલું બધું હોવા છતાં પણ તે મારા કરતાં પણ વિશેષ છે. ચાર લગ્ન કરીને પણ તે મને શોધવા ફરી રહ્યા છે. પોતાની ભાવનાઓને સંયમિત કરીને પછી મખતૂવે પ્રશ્ન કર્યો
“તમારાં ચાર લગ્ન થઈ ગયાં, તે પછી આ પૂતળી વાળીને શા માટે ચાહે છે ?
મોતીરામ અધીરે થઈને બે
રાજન ! પત્નીએ તે અનેક થઈ શકે છે પરંતુ હૃદયેશ્વરી તો એક જ હોય છે. પૂતળી વાળી તે મારો પ્રાણ છે. તેના વિના તે હું ચાલતું ફરતું શબ છું. તમારા આધાસનથી જ હું જીવતે છું. જે તે ના મળી તે હું પ્રાણ ૧૫
