________________
૨૧૮
મખલજાદી
હવે સિંધુ તટના વનમાં ચારેય જોઈયા લૂંટારા પણ પિતા પોતાનાં તીર લઈને આવી ગયા. ત્યાં ન તે પુરુષવેશી રાજકુમારી હતી અને ન તો તેને ઘોડા હતા. એકે આહ ભરીને કહ્યું
“અરે, તે તે આપણને દગો દઈ ગઈ. બીજે બે
દોષ તે આપણે જ છે, જે આપણે તેની વાતોમાં આવી ગયા.
જે થયું તે થયું. હવે તે તેને શોધવી છે.” “હવે ક્યાં મળશે ?
સાધુ બનીને દેશ દેશમાં ફરીશું. કયાંકથી તે મળશે જ- લગની સાચ્ચી હોય અને પ્રયત્નમાં નિષ્ઠા હોય તે. બધું જ મળી જાય છે.”
ચારેય જોઈયા લૂંટારા સાધુ બની ગયા અને મખતૂલને શોધવા નીકળી પડયા. હવે મખતૂલજાદીને ચાહવાવાળા. સાત હતા. અને સાતેય વેશમાં તેને ખાળી રહ્યા હતા. અને સાતેય તેના પર છવ આપતા હતા. પહેલો હતો તેને સ્વપ્નને પ્રિયતમ ગુજરાતનો રાજકુમાર મોતીરામ બીજે હત કરકેટને બાદશાહ વહેલીમા. ત્રીજો ખાપરે ચોર હતું અને ચાર જઈ લુંટારા હતા.
આ તરફ રાજકુમારી પોતાના સ્વપ્ન પ્રિયતમ માટે ભટકી રહી હતી. ભાગતાં ભટકતાં તે એક સાધુની ઝુંપડીએ.
