________________
२०२
મખતૂલજાદી
થોડી વાર સુધી શેઠ આભૂષણને ઊલટસૂલટ કરીને જેતા રહયા અને વિચારતા પણ રહ્યા. પછી બોલ્યા
ભાઈ ! તમે થોડી વાર અહીં બેસે. હું આ આભૂષણને મારા કારીગરોને બતાવી લાવું. ત્યારે તમને જણાવી શકીશ કે આ કેટલામાં ગીરે રાખી શકાય ?
મેતે રામ માની ગયા અને આભૂષણ વેચનાર શેઠ સીધા બાદશાહની પાસે ગયા. શેઠે કલ્રકેટના બદિશાહને કહ્યું
હજુર ! હીરા કુંભારના ઘરમાં ! અને તમારા મુગટમાં લગાડે. અપ્સરા તમારા નગરમાં છે.” બાદશાહને મેંમાં પાણી ભરાઈ આવ્યું. શેઠને પૂછ્યું.
ચોખું કહો. કેણ છે, કયાં છે ?' શેઠે મનહૂલાદીના પગનાં રનજડિત ઝાંઝર બાદશાહને બતાવ્યાં અને બોલ્યા
મેં આ એક ફકીર પાસેથી લીધા છે. આ તે ફકીરની પત્નીનાં છે. જેના પગનાં ઝાંઝર આટલાં અત્યંત સુંદર છે. તે શું કઈ સામાન્ય ચીજ હશે ?”
બાદશાહે ઝાંઝર પિતાના હાથમાં લીધાં અને બોલ્યા
હવે આ ઝાંઝર વાળી મારા મેળામાં હશે. તે સુંદરી મારા હરમ (અંતઃપુર) ની રોનક બનશે.”
બાદશાહે ચાર સિપાઈ અને એક પાલખી જ્યાં સખત
