________________
૧૯૦
મખતૂકજાદી
રાજકુમારે પણ સંકેત ભાવથી જણાવ્યુંહું તેા બાકીની રાતને સદુપયેાગ કરવાની તને સલાહ આપી રહ્યો છુ.’
‘સદુપયોગ !' રાજકુમારી મખતૂલજાદીએ લુચ્ચાઈથી હસીને કહ્યું. રાજકુમારે રાજકુમારીના લાલ હથેળી વાળા બંને હાથ પેાતાના હાથમાં લીધા. આલિ’ગન આપતાં ધીરેથી ખખડયા
‘સૂઇ જવું એ જ તેા રાતના સદુપયેાગ છે.?
હવે ખનેની આંખા હસી અને પછી અને સૂઈ ગયાં. ત્યારે મખતૂલજાદીની આંખ ખુલી. તેનું સ્વપ્ન ભાગી ગયું. રાજકુમારી મખતૂલજાઢી પથારી પરથી ઊઠીને બેઠી થઇ ગઈ. કયાંય કશું' જ નહાતું. પૂર્ણ પુરીના રાજાના રાજમહેલ હતા અને એકલી રાજકુમારી પાતાના સ્વપ્નના પ્રિયતમને શેાધી રહી હતી, જાણે સતાવવા માટે કયાંય સંતાઇ ગયા ન હાય! પણ આ તે બધું સ્વપ્ન હતું. તે પણ રાજકુમારી સ્વપ્ન પ્રિયતમને મેળવવા માટે તરફડવા લાગી. રાજકુમાી બેઠાં બેઠાં વિચારી રહી હતી
આ સ્વપ્ન જૂઠ્ઠું નથી. સ્વપ્નાં પણ તે સાચાં હોય છે. હું' નગરે નગરમાં જઇને તેમને શેાધીશ. શું હું તેમને આળખીશ નહી? તરત એળખી લઇશ. પણ તેમને શેાધવા કેવી રીતે જાઉ* ? શું પિતાજીને સ્વપ્નની વાત કરું ? તેમને કેવી રીતે કહું કે મારા સ્વપ્નના પ્રિયતમ સાથે રાત
