________________
૧૮૯
અખનૂરજદી કરી રહી હતી. એવું લાગતું હતું કે લગ્ન પછી કેટલીય રાતે વીતી ગઈ હોય.
એમ તો તે શરમાળ હતી, પણ તેના પતિએ તેને વાચાળ બનાવી દીધી હતી, તેથી ખુલ્લા દિલથી તે બેલી રહી હતી. આજે જ તેને ખબર પડી હતી કે પુરુષ સ્ત્રીથી વધારે સુંદર હોય છે. તેને પતિ પણ તે દેવકુમાર જેવો હતે. રહેતાં રહેતાં વાત મિલન-વિયોગ પર ઉતરી આવી. રાજકુમારે કહ્યું
પ્રિયે ! આ રાત વધારે લાંબી ના થઈ શકે ?
સ્વામી ! રાત તે મોટી હોય છે.” રાજકુમારે આશ્ચર્યથી પૂછ્યું–
એવું તું કહી રહી છે? પ્રેમીઓને તે વર્ષોની રાત પણ ઘડી જેવી લાગે છે.”
મખતૂલજાદી ખડખડાટ હસી પડી અને બેલી.
“સ્વામી! એક લાંબી રાત જ્યારે અનેક રાતમાં વહેં- ચાઈ જાય છે તે મોટી રાતે મળીને કઈ રાતેથી એ છી
હોય છે? રાત પછી દિવસ આવશે, તો પછી રાત પણ - આવશે.”
પ્રિયે! તું ઘણુ બુદ્ધિશાળી છે. પરંતુ કાલની રાત પાછી જલદી નહીં આવે !”
રાજકુમારીના મોં પર વિષાદ છવાઈ ગયો. તે શંકાશીલ - થઈને પૂછવા લાગી
