________________
મુખતુલ જાદી
એવી શી વાત છે ? પ્રિયે! કાલે હું રાજના કામ માટે વિદેશ જઈશ.” “તો શું થયું? હું પણ સાથે આવીશ.” તને હું નહીં લઈ જઈ શકું. થોડી એવી જ લાચારી
તે પછી સ્વામી ! જે તમે તરત જ પાછા નહીં કરો તે હું તમને ખાળવા નીકળીશ અને પિતાની સાથે લઈને પાછી . ફરીશ.”
રાજકુમાર હસ્ય અને પૂછવા લાગ્ય‘તું મને ખોળી શકીશ?” ખેળી કેમ નહીં શકું?
કદાચ ઓળખી ન શકું. કોણ જાણે મારે કર્યો વેશ. રાખવો પડે.
“સંન્યાસી બનીને પણ તમે મારાથી છાના નહીં રહી. શકે. હા, તમે મને નહીં ઓળખી શકે. એ તે મારે જ જણાવવું પડશે હું કોણ છું.”
અરે હવે સૂઈ તો જા. બેઠાં બેઠાં કયાં સુધી વાત કરીશ ?” રાજકુમારે થોડા એવા ઢંગથી કહ્યું, માની લે કે સૂવાના બહાને કઈક બીજું જ કહી રહ્યો હોય. રાજકુમારી પણ ચતુર હતી. તેણે તરત જ કહ્યું–
“તમે સુઈને આ નાની સરખી રાતને વધારે નાની. કરવા શા માટે ઈચ્છો છો ?'
