________________
મખ ખૂલજાદી
૧૯૭
રાજકુમારે વિચાર્યું કે આ કુંભાને ત્યાં રોકાઈએ. પોતાની આ ઈચ્છાને પ્રગટ કરતાં મોતીરામે મખલજાદીને કહ્યું–
પ્રિયે ! કુંભારને ત્યાં કાચાને પાકું કરવામાં આવે
મળતુવાદીએ મનની વાત કરી કે “હાં, પાકકા થવા માટે તવામાં તપવું પણ પડે છે.”
મોતીરામે પોતાનો અભિપ્રાય આપ્યો–
આપણે પણ તે પાકું થવાનું જ છે ને ? તેથી તેમને ત્યાં રહીએ અને આપણું નવું જીવન શરૂ કરીએ.” રાજકુમારી બેલી–
નવું જીવન શરૂ કરવાની વાત તો ઠીક છે, પણ કાચા પાકાની વાત ક્યાં આવી ? શું આપણું પ્રણયને રંગ પાકકો નથી ?'
પ્રિયે ! પરિણય વગર પ્રેમની સાર્થકતા ક્યાં છે ? અહીંયાં રહીને આપણે પ્રણય એક કરવાનું છે.” - “સ્વામી ! લગ્ન તે આપણું થઈ ચૂક્યાં છે. શું આપણું રવપ્ન સ્વપ્ન જ હતું ?
પ્રિયે ! સ્વપ્નનાં લગ્નને લોકે કેવી રીતે માનશે ? મનથી તો આપણે પરણેલાં છીએ, પણ દેખાવ તે કરે જ પડે.”
તે પછી અહીં રહીશું ?' હા, તું અહીં રહે. હું નગરમાં જાઉં છું. કોઈ કામ
