________________
૧૦૬
સતી બંસાલા-૩
પણ હોય છે જ ને. પાછો દગે ન ખાઈ જાઉં.”
આ બધી વાત પર વિચાર કરીને ગુણમંજરી બે લીઃ
પહેલાં ખાત્રી આપો કે તમે મારા પતિ છે. નહીંતર હું તમને કઈ કપટી જ માનીશ. ખાત્રી આપ્યા વગર તમે અહીંયાં એક ક્ષણ પણ નહીં રોકાઈ શકે.” ગંગાસિંહે ગુણમંજરીને ચિડવી અને બોલ્યો
ખાત્રી તો તારું હૃદય જ છે. શું તું મને નથી ઓળખતી ? હવે આ વાતમાં શું રહ્યું છે ? આવ, મારી ભુજાઓમાં સમાઈ જા.”
ગંગાસિંહ આગળ વધ્યા અને ગુણમંજરી પાછી ખસી. તે બોલી
“ખબરદાર ! આગળ ના વધે. કેવળ સીકલના આધારે હું તમને મારા પતિ ના માની શકું.”
“તે પછી લાવ મારે એ પિશાક કે જે મેં તને આપ્યો હતો.” ખાત્રી આપતાં ગંગાસિંહ બેલ્યો-“યાદ છે ને તને ? લગ્ન વાળી રાતે આ રંગમહેલમાં મેં મારા વર વેશનાં કપડાં ઉતારીને તને આપ્યાં હતાં અને કહ્યું હતું કે આને તારી માની પાસે થાપણના રૂપમાં મૂકી દેજે અને જ્યારે માગું ત્યારે આપજે. તે હવે તું આ કપડાં લઈ
