________________
૧૪૨
સદયવત્સ-સાવલિંગા
રક્ષકે ! મારી પત્નીની રક્ષા કરો. મારી પાસેનાં બધાં આભૂષણે હું તમને આપી દઈશ. એકી સાથે બે જીવ મરશે. પત્ની પણ અને ઉદરમાંનો વંશદીપ પણ.
પણ જીવથી તે વધારે આભૂષણ નથી. કેઈ રક્ષક હાથીની પાસે ન ગયે. ભાગ્યના સંજોગે સદયવત્સ ઘડા પર સવાર થઈ કેણ જાણે ક્યાંથી આવી ગયે. સાહસ કરીને ભાલે ફેંકયો. હાથી પડી ગયે. બ્રાહ્મણ બચી ગઈ. જયમંગળ મરી ગયો.
રાજાએ પીઠ થાબડી–
દીકરા ! તે સારું કર્યું. બે પ્રાણુઓના જીવ બચી ગયા. હું ખુશ છું. હવે સમય આવી ગયો છે કે તને યુવરાજ બનાવી દઉં. તારૂં શૌર્ય પ્રશંસનીય છે. સેંકડો સશસ્ત્ર રક્ષકો ઉભા ઉભા કૌતુક જોઈ રહ્યા અને તે બે જીવોને બચાવી લીધા !”
“પિતાજીજીવ તો ત્રણ બચાવ્યા. હવે તે મહાદેવના પણ પ્રાણ બચશે.”
રાજાનું ધ્યાન ગયું. યાદ આવ્યું અને બોલ્યા
વત્સ ! મહાદેવ સાચા પડયા. ઉપાય કરવા છતાં પણ હું હાથને ન બચાવી શક્યો. મહાદેવેએ ન જણાવ્યું હેત તો પણ આ ઘટના બનતા જ, તેણે જણાવ્યું એ તેનો
