________________
સદયવસ-સાવલિંગા
૧૬૯
મારા રાજ્યમાં ચેરીની સજા મેત છે.”
રાજાની આજ્ઞા થતાં જ વધિ કેએ તેને પકડી લીધી અને નગર-રક્ષકની દેખ-રેખ નીચે વયિકો નગરની બહાર વધસ્થળ પર કામસેનાને લઈ ગયા.
નગરમાં સનસનાટી ફેલાઈ ગઈ કે કંચુકીની ચોરીને કારણે કામસેનાને શૂળીની સજા મળી છે. સદયવત્સના કાને પણ આ વાત પડી અને તે તરત જ વધસ્થળ પર જઈ પહોંચ્યા. તેણે નગરરક્ષકને કહ્યું–
“આ કંચુકીને ચેર તે હું છું. મેં જ આ કામસેનાને આપી હતી. આ નિર્દોષ છે. તેને છોડી દો અને મને ફાંસીએ ચડાવો.”
નગરરક્ષકે સદવસની વાત માની નહીં તે સદવસે બળજબરીથી કામસેનાને છોડાવી દીધી.
રાજા શાલિવાહન પાસે આ સમાચાર પહોંચી ગયા. રાજાએ પકડવા માટે પોતાનું લશ્કર મોકલ્યું. પણ દેવીના વરદાનને કારણે અજેય સદયવસે રાજાના લશ્કરને હરાવી દીધું.
રાજા અત્યંત ગુસ્સે થયા. ગુસ્સે થયેલા રાજા શાલિવાહને સદયવલ્સને હરાવવા માટે બાવન વીર બોલાવ્યા. આ તરફ કુમારને સાવલિંગાની ચિંતા થઈ તેથી તેણે ડુંઠિયારૂપી સુરસુંદરને કહ્યું
તું શૂળી પર ઊભો રહે. હું હમણાં જ પાછો ફરું છું. આજે છઠ્ઠો દિવસ છે.”
આમ કહીને કુમાર ઝડપથી સાવલિંગ પાસે પહોંચ્યો.
