________________
૧૬૮
સાદયવત્સત્સવલિંગા
જ્યારે કુમાર જવા માટે તૈયાર થયે ત્યારે કામસેનાએ તેના ઉત્તરીયમાંથી કમળના પાંદડામાં વિંટાળેલી લાખની કિંમતની રત્નકંચુકી છડી લીધી અને પછી સદયવલ્સને કહ્યું
“તમે તે સંબંધ તેડીને જઈ રહ્યા છે. આ કંચુકી મને તમારી યાદગીરી રૂપે આપતા જાઓ.”
ચેરેએ આપેલી તે કંચુકી કુમારે ઉદારદાપૂર્વક કામસેને વેવ્યાને આપી દીધી. સદયવત્સના ગયા બાદ કામસેના એ રત્નકંચકી પહેરીને ઝુમતી–નાચતી બજારમાં ગઈ. ત્યાં તેને એક શેઠે પકડી અને કહેવા લાગ્યો
“આ તે મારી રત્નકંચુકી છે. થોડા દિવસ પહેલાં જ ચોરાઈ ગઈ હતી. તું જ ચેર છે.”
વેશ્યાને સાથે લઈને શેઠ રાજા શાલિવાહનના દરબારમાં પહોંચ્યો અને પિતાને આક્ષેપ જણાવ્યો. રાજાએ વેશ્યા પાસે સ્પષ્ટીકરણ માગ્યું તે કામસેનાએ કહ્યું
“અન્નદાતા ! હું ચોર નથી. મારે ત્યાં બધા પ્રકારના ચાર આવે છે. કોઈના કપાળ પર તે લખેલું નથી હોતું કે આ ચેર છે. મારો એક પ્રેમી મને આ રત્નકંચુકી આપી ગયા છે. મેં તે લઈ લીધી. ચેરી કરી હશે તે તેણે કરી હશે. હું શું જાણું ?”
રાજાએ ગુસ્સે થઈને કહ્યું –
ક ચોર જાતે સ્વીકારી લે કે હું ચોર છું ? તારી, પાસેથી ચોરીને માલ પકડાય છે, તેથી તને સજા મળશે.
