________________
સદયવત્સ-સાવલિંગા
૧૭૭,
ગયું. તેમાં રહેલા વેતાળે કહ્યું –
જુગાર રમે. જે હારશે, તે પિતાનું માથું આપશે.”
કુમાર જુગાર રમવા બેઠો અને શબમાં રહેલા વેતાળને જણાવ્યું
જુગારની સામગ્રી તે છે જ નહીં. રમશે કેવી રીતે ?”
વેતાળે પિતાને હાથ એટલો બધો લાંબે કર્યો કે એક સજભવનના જુગારગૃહમાંથી બધી સામગ્રી ઊઠાવી લીધી. બંને જુગાર રમ્યા. શબમાં રહેલ વેતાળ હારી ગયે. વેતાળ ડરીને ભાગી ગયો. પછી બીજા ત્રણ મિત્રો પણ જાગી ગયા. ચારેએ મળીને શબને અગ્નિસંસ્કાર કર્યો. અને સ્નાન વિગેરેથી નિવૃત્ત થઈને શેઠ પાસેથી રક્ષાનું ધન માગ્યું. ત્યારે શેઠ ફરી ગયો અને બોલ્યા
શબની રક્ષા માટે તમે કર્યું છે જ શું ? આખી રાત ઉંધ્યા છો. હું કઈ બાબતનું ધન આપું?'
ત્યારે સદવત્સ તુંબવનના રાજાને ફરિયાદ કરી અને કહ્યું
“રાજના શબની રક્ષા માટે શેઠે અમને એક હજાર સોનાની મુદ્રાઓ આપવાનું વચન આપ્યું હતું. મોતને મુઠ્ઠીમાં રાખીને અમે ચારેએ શબની રક્ષા કરી. જે રીતે ધનપતિ શેઠના પિતા રૂપમાં હમેશાં રાત્રે વેતાળ આવતો હતે. એમને ત્યાં પણ હંમેશાં આવે જ છે. પરંતુ મેં તેને જગારમાં હરાવીને ભગાડી મૂક્યો. હવે તે કયારેય નહીં આવે. તેથી અમને અમારું ધન મળવું જોઈએ.” ૧૨
