________________
૧૫૬
સદયવલ્સ-સાવલિંગ
“યાદ કરીશ. હવે વિદાય આપે. વર્સે સાવલિંગાને હાથ પકડ અને આગળ ચાલી નીકળ્યો. પગપાળા ચાલ્યા. મહિનાઓ વીતી ગયા. એક ઋતુ બદલાઈ, બીજી આવી.
સદયવત્સ અને સાવલિંગા એક નગરમાં આવી પહોંચ્યાં. નગર નિર્જન હતું. એમ જ સમજો ઘર, મકાન નું વન ' હતું. વનમાં પશુ પક્ષી તો હોય છે જ. અહીંયાં એ પણ નહોતાં. સદયવત્સ સાવલિંગ સૂના રસ્તા પરથી ચાલતાં જઈ રહ્યાં હતાં અને વાત કરતાં જતાં હતાં–
જ્યારે રહેવું જ નહતું તે આવાં સારાં મકાને શા માટે બંધાવ્યાં ?
પહેલાં રહેતાં જ હશે. એનાં લક્ષણથી ખબર પડે છે. જે આ પારણું લટકાવ્યું છે. કરોળિયાનાં જાળાં પણ લાગી ગયાં છે. એ સ્પષ્ટ જ છે કે કોઈ રમકડા જેવું બાળક ઝુલતું હશે.”
તે હવે બધાં કયાં ગયાં હશે ?” કોઈ યુદ્ધમાં મરી ગયા હશે અથવા કોઈ મહામારીમાં
"મર્યા હશે.”
“ચાલો જઈએ. આ નગર પણ કેઈ જેવાની ચીજ છે ?
