________________
સદયવત્સ-સાવલિંગ
૧૪૯
જઈએ છીએ. કહે કે સાસરી સુખને સાર. તેથી બે ચાર દિવસ હું પણ મારા સાસરે રહી લઉં. તને પીયર મૂકીને ભાગ્યની પરીક્ષા કરવા નીકળીશ.”
તો પછી હું ક્યાંય નથી જતી. જે મારે એકલીને જ રહેવું હોત તો ઊજજયિનીમાં શું દુઃખ હતું ? તમારા વગર ઉજજયિની અને પ્રતિષ્ઠાનપુર એક સરખાં જ છે. તમે સાથે હો તે વન પણ ઉજજયિની છે.”
“સારું ત્યારે, જ્યાં પણ રહીશું, સાથે જ રહીશું. હવે તો ચાલ.”
સાવલિંગા ખુશ થઈ ગઈ. બંનેએ પ્રતિષ્ઠાનપુર રસ્તો પકડે અને ચાલતાં રહ્યાં. પછી થોડા દિવસની યાત્રા પછી જ્યારે એક વનમાં રોકાયાં તો એક કોલુક જોયું. એક સુંદર બાળા બેસીને તપ કરી રહી હતી. અને તેની ચારેય તરફ ઘણી જ સ્ત્રીઓ ઘેરાયેલી હતી. એક પણ પુરુષ નહોતો. સદયવસે સાવલિંગાને કહ્યું
પ્રિયે ! સ્ત્રીઓના ઝુંડમાં હું કેવી રીતે જાઉં ? તું જાણી લાવ કે તેઓ અહીંયાં કેમ એકઠી થઈ છે ? હું અહીંયાં બેઠો છું.'
સાવલિંગા સ્ત્રીઓના ઝુંડની નજીક પહોંચી. બધાએ ચારેય તરફથી ઘેરી લીધી-“તમે કોણ છે ? ક્યાંથી આવ્યાં
