________________
૧૩૨
સદયવસ-સાવલિંગ
પર શાસનને ભાર આફશે તે પિતાની જાતે સમજી જશે. જવાબદારીને ભાર બધાને હોશિયાર બનાવી દે છે. હું શું હંમેશાં બેસી રહીશ? એક દિવસ માળવાને રાજા તો આને જ બનવાનું છે. પછી આટલો અવકાશ જ નહીં મળે કે જુગાર રમવા બેસે. આમ વધુ વિચારીને નરેશ પ્રભુવત્સ વધારે ધ્યાન આપતા નહોતા.
મહારાણ મહાલક્ષ્મીના પણ આ જ હાલ છે. એક દીકરો છે. તેને શું કહે ? વિચારે છે, “રમવા-ખાવાની ઉંમર છે. મને ક્યાં દસ વીસ દીકરા છે? ઘણું બધું દાનમાં જતું રહે છે. થોડું અમથું સદયવત્સ જુગારમાં બગાડે છે, તે શું થયું?”
આ જ તે માનો પ્રેમ છે. અતિશય લાડથી હોશિયાર બાળક પણ બગડી જાય છે. પરંતુ એવું પણ નથી કે માતા પિતાએ કયારેય કુમારને ન સમજાવ્યો હોય. જ્યારે ક્યારેક સમજાવતા તે રાજકુમાર મોટા ભાગે દાર્શનિકેના જેવી વાત કરતો. મહારાજ હસીને વાત ઉડાવી દેતા.
કુમાર કહે -
જુગાર કયાં નથી? વ્યાપારી ધનને ઉપયોગ કરે છે. કયારેક લાભ થાય છે તો કયારેક નુકશાન. તેમાં પણ જુગારની જેમ હાર જીત છે.
