________________
સદયવસ-સાવલિંગ
૧૩૪
પૂંજી તે મારા હાથમાં છે. હું રાજકુમારને ધન જ નહીં આપું. મારી ફરિયાદ કરશે. જોઈએ રાજા મને કેવી રીતે કહે છે કે કુમારને જુગાર માટે ધન આપી દો ? કહી પણ શકે. જો કહેશે તે હું રાજ પરિષદ અને લેક પરિષદની સામે આખી વાત મૂકી દઈશ.”
મહામાત્ય સદયવલ્સને ખૂબ જ હેરાન કરત. સદયવત્સ જ્યારે પણ ધન માગતે તે કહેત-મહારાજ પાસેથી આજ્ઞાપત્ર લખાવી લાવો. પણ સદયવત્સ પિતાની પાસે જતો નહોતો. પિતાના ખીસા ખર્ચમાંથી નિયમિત તેને રોજ મળતું. તેમાંથી પિતાને શેખ પૂરે કરી લે. સદયવત્સ વિચારત
મંત્રી ભલે ધન ન આપે. જુગાર તે ભાગ્ય પરીક્ષા છે, જ્યારે ભાગ્યે ખુલશે તે પોતાની જાતે ધન આવશે.”
મહામંત્રીનું આ ન આપવું એ તે રાજ્યની હિત. ચિંતાનું તે એક બહાનું હતું. અસલ વાત હતી રાજકુમાર પ્રત્યે સ્વાભાવિક ચીડ. આવી રીતે બધું ચાલતું હતું.
શાલિવાહન, પ્રતિષ્ઠાનપુરના રાજા હતા. સાવલિંગ તેમની પુત્રી હતી. રાજકુમારી ઘણું જ રૂપવતી હતી. રાજાએ તેને સ્વયંવર રચ્યો તે ઉજજયિની પણ નિમંત્રણ મે કહ્યું.
