________________
૧૧૨
સતી બંસાલા
બંસાલાએ ફરીથી કહ્યું- '
“ઉંમરનું આ અંતર વિધાતાનું બનાવેલું છે. જ્યારે તમારાં લગ્ન મારી સાથે થયાં હતાં ત્યારે તમે બે મહિનાના દૂધમુખા બાળક હતા અને મારા શિશુ સ્વામી હતા. ત્યારે મારી ઉંમર બાર વર્ષની હતી. આ ન બનવા જેવી વાત છે પણ છે તે સાચી.”
“આ તું શું ધડ માથા વિનાની વાતો કરે છે ?” નંદગોવાળે બંસાલાને વઢતાં કહ્યું- “તારા એ દિવસોને યાદ કર જ્યારે તું નિરાધાર મારી પાસે દાસી બનવા માટે આવી હતી અને આજે મારી પુત્રવધૂ બનવા ઈચ્છે છે ? મેં જ તને રાખી હતી અને હવે હું જ તને કાઢી રહ્યો છું.”
બંસાલાએ નિર્ભયતાથી કહ્યું –
તમે કાઢી મૂકવાની શું ધમકી આપો છે ? આંખો ના કાઢો, હું જાતે જ અહીંયાંથી ચાલી જવા માટે અત્યાર સુધી છુપાયેલા રહસ્યને બોલવા જઈ રહી છું. હું તે જઈશ જ, પણ મારા સ્વામીને પણ સાથે લઈ જઇશ. હું મારે અધિકાર કેવી રીતે છોડી શકું? જન્મ આપ્યા વગર તમે એમના પિતા બની ગયા છે અને હું પરણેતર થઈને પણ એમની પત્ની ન બનું ? તમે જાણો શું આ તમારો
રસ પુત્ર છે ? આમને તમારી પત્ની લક્ષ્મીએ જન્મ આપ્યો છે ? તમે સોગંદ ખાઈને સાચે સાચું કહો. નહીં
