________________
સતી બંસાહાર
લઉં. શું ઘરડાની સેવાથી મારી જુવાની ધન્ય નહીં*
થાય ?
ગંગાસિંહની આવી અમૃતમય વાણી સાંભળીને વૃદ્ધા બેલી
તું ચિરંજીવી છે પુત્ર ! તારા જેવા જ ભલા યુવકે હેય તે આ ધરતી પણ સ્વર્ગ કેમ ન બની જાય ? મારે કયાંય નથી જવું. હું તારા પર ઘણી જ પ્રસન્ન છું. સેવાના બદલે મેવા તે મળે જ છે. આ લે, હું તને આ આપું છું. આ તારે ઘણું જ કામમાં આવશે. તું પોપકારી છે ને, એટલે પરોપકાર કરવા માટે જ હું તને આ જડી આપી રહી છું.
આના ગુણ તને બતાવું છું. પાણીમાં ઘસીને ચાહે જે રેગને રોગી પર છાંટી દેજે. બસ, રોગ ગમે તે હશે, તરત દૂર થશે. આના પ્રભાવથી જન્મથી આંધળા પણ જોવા લાગે છે, કેઢ વાળાની કાયા પણ કંચન જેવી થઈ જાય છે.”
ગંગાસિંહે જડી હાથમાં લીધી અને વૃદ્ધા કોણ જાણે કયાં અદૃશ્ય થઈ ગઈ. ગંગાસિંહ જેતે જ રહી ગયે. આ વૃદ્ધા હતી પૃથ્વીપુરના રાજા જયસિંહની કુળદેવી. ગંગાસિંહના રૂપમાં મુકનસિંહને પોતાની આંખેથી જઈ તેને શાંતિ થઈ. તેના સંબંધની બાકીની વાતે અવધિજ્ઞાનથી જાણી. કુળદેવી
