________________
૭૪ ] રાગ અને દ્વેષની વચ્ચેની જગા તેનું નામ સમ (સમતા)
સાધક ! સાચે તને એક વાત કાનમાં કહું ? આ તા માહ સાથેના આગળ-પાછળથી ખેલાતા અટપટા ખેલ છે. તને લાગશે કે હું માન પર વિજય મેળવું છું પણ, માનના વિજય સાથે તુ' લાભના વિજેતા બની શકીશ.
પરમાત્મા કરુણાનિધાન છે. તેએ સમજે છે. સાધક સાધનાના પ્રારભ કરે છે. પણ, તેને કેટ-કેટલાંય સાથે યુદ્ધ કરવાનું છે તેની સૂચિ માટી થઇ જશે તેા ગભરાઈ જશે. તેથી માન-સન્માનના ત્યાંગ જ કહે છે. પણ, માન-સન્માનના ત્યાગ કયારે થાય ? માન-સન્માનની ચાહના જાગે તા.... ફરી કરી સ્વાધ્યાય કરી લે—ન તેસિ' પીહએ મુણી’ 9 પ્રાયઃ જ્યાં માન ત્યાં ઈચ્છા ...
જ્યાં ઈચ્છા ત્યાં લેાભ....
અને જ્યાં લેાભ ત્યાં જ બીજા કષાય..... અને જ્યાં કષાયે. ત્યાં જ જન્મમરણુ....
ખેલ ! તને જન્મમરણના દુઃખ પસંદ છે?
સચાગ વિયેાગની ઈંદ્રજાળમાં સંતાકુકડી રમવી ગમે છે ? લેાભ કષાય ભયંકર છે, અપ્રમત્ત મહાત્મા જ્યાં ક્ષપકશ્રેણીનુ તારણ વધાવવા જતાં હોય ત્યાં જ માહરાજા ક્ષપકશ્રેણી કરી શકે તેવા પ્રથમ વર્ગના મુસાફરને ઉપશમ . શ્રેણી રૂપ દ્વિતીયવર્ગના પ્રવાસ શરુ કરાવી દે છે અને જ્યાં મેાક્ષને સિગ્નલ દેખાઈ જાય છે ત્યાં લાભ ભય કર અકસ્માત સર્જી દે છે. આરાધના—સાધના અધુ ચકચૂર કરી. નીચે પછાડી દે છે. પાછી એ જ સંસારની ઘટમાળ...