________________
સતી બંસાલા-૧
૨૭
તારા સ્વામી મુકનસિંહ તો હવે રણજીતસિંહનું ઉપ-- નામ ધારણ કરીને કંચનપુરના રાજાને ત્યાં ઉછરી રહ્યો છે.. તે ઘણું જ સુખમાં છે.”
દેવી ! તેમના વિના હું નથી રહી શકતી.” કાંઈક વિચારીને દેવી બોલ્યાં
તે હું તને કંચનપુર પહોંચાડી દઉં છું. તારા સ્વામીન નગરમાં જ રહેજે, પણ કયારેય તેને મળવાની કેશિશ કરીશ નહીં. નહીતર તારા બાળપતિનું સુખ, દુઃખમાં બદલાઈ જશે.'
બંસાલાએ દેવીની વાત માની લીધી. અને દેવીએ તેને કંચનપુરના બાગમાં ઉતારી દીધી. બાગની રક્ષિકા ઘરડી માળણ હતી. બ સાલાએ તે માળણ સાથે સમજુતી કરી. લીધી અને તેની સાથે રહેવા લાગી. ઘરડી માળણને પણ. બંસાલાથી એક સહારે મળી ગયે. માળણ ફૂલ તોડી લેતી. અને બંસાલા તેની સાથે બેસીને હાર ગૂંથતી. હાર ગૂંથતાં ગૂંથતાં માળણે વાત કાઢી
“જ્યારથી નાની રાણું પુત્રવતી થઈ છે, ત્યારથી તેનુ - માન ઘણું વધી ગયું છે. એમ તો પટરાણું મેટી રાણી જ છે. જેને પિયુ ઈચ્છે તે જ સહાગણ છે !
ફૂલોને દેરામાં પરોવવાનું બંધ કરીને બંસાલાએ.
