Book Title: Siddhachakra Varsh 05 - Pakshik From 1936 to 1937
Author(s): Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti
View full book text
________________
૪૧
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૧૪-૧૧-૧૯૩૬ કર્મ હાય શુભ હોય કે અશુભ હોય તો પણ જરૂર હોય તો પછી વ્રતપચ્ચકખાણ કે તપજપની જરૂર ભોગવુંજ પડે છે. પણ આ માન્યતા ભૂલભરેલી રહે નહિં, કેમકે પૂર્વે જણાવેલી રીતિ કર્મોનો ક્ષય છે અથવા જ્ઞાનાનઃ સર્વમfor મમતા - તો ભોગવ્યા વિના થાય જ નહિં. કદાચ કહેવામાં तेऽर्जुन।
આવે કે કરેલાં કર્મોનો ક્ષય વ્રતપચ્ચખાણ આદિથી ' અર્થાત્ જ્ઞાનઅગ્નિ સર્વ કર્મોને બાળીને તે ન થાય, પણ પુણ્યકર્મનો બંધ તેનાથી થાય અને અર્જુન ! ભસ્મીભૂત કરી નાંખે છે એ વગેરે વાત તેથી તે વ્રતપચ્ચકખાણ આદિ ધર્મ કૃત્યોની સફળતા પોતાનાં વાક્યોને વિચાર્યા કે માન્યા વિના ઉચ્ચરાઈ માની શકાય, પણ આ પ્રથમ તો ગેરવ્યાજબી છે, છે. જો કે એ વાત તદ્દન સાચી છે કે ભગવાન કારણ કે પ્રથમ તો સર્વઆસ્તિકવાદિયોનું મુખ્ય ધ્યેય શ્રી જિનેશ્વર મહારાજના શાસનમાં શ્રી સર્વજ્ઞપ્રભુએ મોક્ષ જ હોય, અને જૈનશાસન તો ખુદ તીર્થની કહેલ અને ગણધર મહારાજાએ ગુંથેલ દ્વાદશાંગી નવેસર સ્થાપના અને ભગવાન જિનેશ્વર જ મૂલ રૂપ અને સર્વ પ્રવૃત્તિનિવૃત્તિને દેખાડનાર મહારાજની હયાતી બંધ થયેલા મોક્ષમાર્ગને હોઈ એક શાસ્ત્રના પૂર્વાપર ભાગની માફક ઉત્સર્ગ પ્રવર્તાવવા માટે જ માને છે. અને આ કારણને સ્પષ્ટ અને અપવાદ રૂપે વ્યવસ્થા થઈ શકે તેમ કરવા તો ભગવાન શ્રી ઉમાસ્વાતિવાચકજી અન્યમતોમાં કોઈ એક શાસ્ત્રપ્રણેતા મૂલપુરૂષરૂપે મહારાજ પ્રરૂપણા કરનાર સ્થાપક અને પ્રવર્તક ન હોવાથી વેદ, ઉપનિષદો, સ્મૃતિઓ અને પુરાણો એવા શ્રી જિનેશ્વર મહારાજને નામે જે જિનમાર્ગ જુદા જુદા પુરૂષોએ કહેલાં હોઈ તે શાસ્ત્રોમાં ઉત્સર્ગ કહેવાતો હતો તેને સ્થાને ધ્યેય અથવા સાધ્યની અને અપવાદ રૂપની વ્યવસ્થા થઈ શકે નહિં અને મુખ્યતા રાખી સબત્તિનજ્ઞાનવારિત્રાળ મોક્ષમઃ કદાચ તેવી વ્યવસ્થા કરાય તો પણ જેમ અન્ય એ તત્ત્વાર્થના આદ્યસૂત્રમાં જૈનમાર્ગ એમ નહિં વસ્તુની સિદ્ધિ માટે કહેલા વિધાન અન્ય વસ્તુની જણાવતાં મોક્ષમાર્ગ એમ જણાવેલ છે. વળી સિદ્ધિ માટે કહેલ વિધાન અપવાદરૂપ થાય નહિ કોઈપણ તત્ત્વજ્ઞની અપેક્ષાએ પુણ્ય નામનું કર્મ શુભ તેવીજ રીતે અન્ય મનુષ્ય કહેલ જે અન્યસિદ્ધિ છતાં પદગલિક અને સંસારમાં રખડાવનાર માટેનુ વાકય હોય તેનો અન્ય મનુષ્ય કહેલ અન્યની હોવાથી પાપની માફક છોડવાલાયક ગણ્યા સિવાય સિદ્ધિ માટેનું વાકય અપવાદરૂપ થઈ શકે નહિ. રહેતો નથી, અને સર્વઆસ્તિકોએ માનેલું છે કે છતાં ભગવાન જિનેશ્વરમહારાજના શાસનમાં તો પૂછવાપુથક્ષયાત્મ: અર્થાત્ પુણ્ય અને પાપ ઘણી જગા પર વડા મા ન મોવવો પત્નિ બંનેના ક્ષયથી જ મોક્ષ થાય છે. અર્થાત પુણ્ય એ અર્થાત્ કરેલાં કર્મોનો કોઈ દિવસ છુટકારો નથી. મોક્ષનો રોધ કરનાર છે માટે કોઈપણ આસ્તિક અર્થાત્ જરૂર ભોગવવાં જ પડે છે. આવાં વાક્યો
ગણાતો મતપ્રવર્તક પુણ્યને માટે શાસન પ્રવર્તાવેજ સ્પષ્ટપણે આવે છે, પણ પ્રથમ તો ભગવાન શ્રી
નહિં. આ કારણે વિચારતાં માનવું જ પડશે કે જિનેશ્વર મહારાજના શાસનમાં કર્મનો ઉદય બે
વ્રતપચ્ચકખાણ આદિ ધર્મનો ઉપદેશ પુણ્યને માટે પ્રકારે માનવામાં આવેલો છે. એક પ્રદેશથકી કર્મોનો
પ્રવર્તાવેલો નથી. અનુકંપાદાન વગેરે નિર્જરા કે ઉદય અને બીજો રસથકી કર્મોનો ઉદય, એ બે
સંવરનાં કારણો નથી, પણ પુણ્યબંધના કારણો છે. પ્રકારના ઉદયમાં કર્મના પ્રદેશનો તો કોઈ દિવસ
તેનો ઉપદેશ દરેક આસ્તિકમતવાળાએ તો શું ? નાશ પામતો જ નથી. અર્થાત્ બાંધેલા સર્વ કર્મો
પણ શ્રી જિનેશ્વર મહારાજે તેથી શાતા વેદનીયાદિ પ્રદેશોની અપેક્ષાએ તો ભોગવવાં પડે છે, પણ
શુભ કર્મો બંધાવવાનું જણાવી આદરવાલાયક તેનું તપસ્યાથી કે ધ્યાનાદિથી જો કર્મનો નાશ ન થતો
