Book Title: Siddhachakra Varsh 05 - Pakshik From 1936 to 1937
Author(s): Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti
View full book text
________________
તાએ
૩૨૩
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા. ૧૦-૫-૧૯૩૭ વિવિઝાનિ' એ શ્લોકમાં ઉત્તરાર્ધમાં મણિ નહીં. પરનું આ કથન સુત્ર નિર્વત્તિ ભાષ્ય ચર્ણિ પ્રવૃત્તાનાં, પિ યાત્તિ વિનાય:' એમ કહી કે ટીકા આદિ એકકેમાં ન હોવાથી તેમજ ભગવાન શ્રેયસ્વાભાવ અને વિનાભાવની જણાવેલી વ્યાપ્તિ ઋષભદેવજીના ચરિત્રમાં પણ તે હકીકત ન હોવાથી કોઈપણ પ્રકારે સંગત થશે નહીં, જો કે એ ઉત્તરાર્ધ અન્તઃકરણથી દયાના દુમનપણાએ ઉપજાવી સામાન્ય ઉપષ્ટત્મક તરીકે છે કે વ્યતિરેક વ્યાપ્તિ કાઢેલી સમજવી. કારણ કે સર્વવિરતિ સિવાયનો જણાવવા તરીકે છે. તે વાત તો જુદી જ રહે છે. દયાલુ માણસ જો ઘાતકીપણાથી બચાવવા માટે આ બે પ્રકારમાંથી કોઈપણ પ્રકારે લઈએ તો પણ આવો ઉપાય કરતાં પાપ બાંધે તો પછી એમ તો માનવું જ પડે કે જેમ આત્માના અનુકંપાઆદિની પ્રવૃત્તિને સ્થાન જ રહે નહી. માટે જ્ઞાનાદિકગુણો આવરણરૂપી વિનોથી હણાયેલા છે. પૂર્વે જણાવેલી કથાને માનવી એ શાસ્ત્ર અને યુક્તિને પણ મિથ્યાત્વ અવિરતી કષાય વિગેરે જે આત્માના અનુસારવાળાઓ માટે કોઈપણ પ્રકારે યોગ્ય નથી, અવગુણો છે તેને આવરણ કરનારું કોઈ છે જ નહીં, પૂર્વે જણાવેલી કથાનું કથન તો કલ્પિત માટે કલ્યાણકારી ચીજોની ચારે બાજું વિદનોનાં કલ્પનાવેલીના ફળ સિવાય બીજું કંઈ નથી, જેવી વંટોળીઆં હોય એ સ્વાભાવિક છે. અને તેથી દરેક રીતે કેટલાક શાસ્ત્રથી અજ્ઞાત જીવો મ કલ્યાણકારી કામ કરનારે વિપ્નના વંટોળીયાઓને પહેલા ભવમાં રત્નકંબળનું દાન ક્યું હતું એમ શમાવવા દરેક પળે કટિબદ્ધ રહેવાની જરૂર છે, જણાવવા જીભ ચલાવે છે. પણ મરૂદેવા ભગવતી આ બધું વિચારવાની જરૂર એટલી છે કે ભગવાન અનાદિ વનસ્પતિમાંથી આવેલાં હોઈ રત્નકંબળના શ્રી ઋષભદેવજી મહારાજે કોઈ પણ કારણથી દાનનો તેમને માટે સંભવ જ રહેતો નથી. આટલી કોઈપણ ભવે લાભના અન્તરાયનું કર્મ બાંધેલું હતું. વાત તો સાચી જ છે કે ભગવાન ઋષભદેવજી તેના જ પ્રતાપથી ભગવાન ઋષભદેવજીને બાર મહારાજના જીવે કોઈપણ ભવમાં કોઈપણ મહીના સુધી ભિક્ષા માટે ફરવા છતાં પણ ભિક્ષા કારણથી લાભાન્તરાય કર્મ તો બાંધેલું જ હતું કે મળી નહીં.
જે કર્મના ઉદયથી ભગવાન ઋષભદેવજી મહારાજ ભગવાન ગઢષભદેવજી પ્રત્યે દયાના સરખા મહાપુરુષને બારમાસ સુધી ભિક્ષા માટે દુશ્મનોની કપોલકલ્પિત કથા.
ફરવા છતાં પણ ભિક્ષા મળી નહીં. ધ્યાન રાખવા જો કે કેટલાકો આ જગા પર એમ જણાવે જેવું એ છે કે ભગવાન ઋષભદેવજી મહારાજ ૮૩ છે કે ભગવાન ઋષભદેવજી મહારાજ પહેલા લાખ પૂર્વ જેટલા લાંબા વખત સુધી ગૃહસ્થપણામાં ભવમાં મુસાફર તરીકે કોઈક માર્ગે જતા હતા. તે રહ્યા પણ ત્યાં આ કર્મને ઉદય આવવાનો વખત વખતે તે માર્ગની પાસેના કોઈક ક્ષેત્રમાં કોઈક ન આવ્યો. પરતું જાણે અત્તરાયે જ એમ વિચાર્યું ખેડૂતનો બળદ ખળામાં ફરતો ફરતો દાણા ખાતો હોય કે હવે તો આ મહાત્મા મારો સર્વથા ક્ષય જતો હતો, અને તેથી તેને ખેડૂત ઘાતકી રીતે મારતો કરવા કટિબદ્ધ થયેલા છે માટે મારું જોર અજમાવવું હતો, આ દૃશ્ય જોઈ ભગવાન ઋષભદેવજી એમ ધારી સર્વવિરતિ લેવાની સાથે જ તે ઉદય મહારાજના જીવે તે ખેડૂતને બળદને શીકી બાંધવા આવ્યું, ભગવાન ઋષભદેવજી મહારાજના આ જણાવ્યું કે જેથી બળદ અનાજને ખાઈ શકે નહીં વૃત્તાન્ત ઉપરથી ધર્મીષ્ટજીવોએ બરોબર ખ્યાલ અને ખેડૂત બળદને ઘાતકી રીતે મારે નહી. આવી કરવો જોઈએ કે ધર્મનું આચરતાં આદિમાં મધ્યમાં રીતે બળદના મોઢે શીકી બંધાવવાથી ભગવાન કે અન્યમાં કોઈપણ જગાએ વિન આવે તો પણ ઋષભદેવજીના જીવને અન્તરાય કર્મ બંધાયું અને તે વિજ્ઞથી એક અંશે પણ હતોત્સાહ ન થવું. પણ તે અત્તરાયના ઉદયથી બારમાસ સુધી ભિક્ષા મળી સર્વથા કર્મના ક્ષય માટે જ કટિબદ્ધ થવું.
