Book Title: Siddhachakra Varsh 05 - Pakshik From 1936 to 1937
Author(s): Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti
View full book text
________________
૫૬૮
શ્રી સિદ્ધચક્ર
તા.૪-૧૦-૧૯૩૭ ભૂંડા ભગવાન અને વહાલામાં વહાલા વૈદ, અર્થાત્ સ્વતંત્ર રીતે કર્મના ફલને ભોગવનાર ન ભૌતિક સ્થિતિને અંગે પરમેશ્વરનું કર્તાપણું માનતા માનતાં જગતના જલ્લાદ જેવા અધમકાર્યમાં કેવી સ્થિતિ થાય છે તે હેજે સમજાય તેવું છે. ભગવાનને પરોવવો તે ભગવાનના ભકતને નોંધઃ-અંધશ્રદ્ધાને અનુસરવાવાળાએ જો આ ઉપર
તો કોઈપણ પ્રકારે લાયક હોય જ નહિ. જણાવેલી દશા તથા આગળ જણાવીશું એ
ધ્યાનમાં રાખવું કે પૂર્વના કર્મનો ઉદય તે બધી દશા ભગવાન તે જીવના કર્મને લીધે
જ નવા કર્મને બંધાવનાર છે. માટે જો કર્મના કરે છે, એમ કહી કર્મની આડી ઢાલ ધરે
ઉદયમાં જીવ સ્વતંત્ર હોય તો કર્મને કરવામાં તો સમજવું જોઈએ કે સર્વ શકિતમાન
પણ સ્વતંત્ર હોવો જ જોઈએ, એવી રીતના પરમેશ્વરને પણ જો તે જીવના કર્મો આવી
સત્ય તત્વને માનીને પરમેશ્વરને માનનારા પ્રવૃત્તિ કરવાની ફરજ પાડી શકે છે અને
મનુષ્યને પરમેશ્વર ઉપર ધાતકીપણાનો પરમેશ્વરથી પણ એ જીવને કર્મ સિવાય એક
ટોપલો ચઢાવવાનો વખત નહિ આવે. એ અંશ પણ ઓછું અધિકું થઈ શકે નહિ, તો
ચોક્કસ છે. પછી તેવુજબરજસ્ત કર્મ અજ્ઞાન અને અબુઝ ૫ ગર્ભમાંથી નીકળતી વખતે દરેક જીવને જીવને તેવા સંજોગોમાં મહેલે એટલું કેવી મુશ્કેલી હોય છે, અને જનનારીને કેવાં જમનાં માનવામાં શી અડચણ આવે? ધ્યાન રાખવું દ્વાર દેખવાં પડે છે, તે કોઈપણ સુજ્ઞથી અજાણ્યું જોઈએ કે જન્મ થાય પછી આખી જીંદગીમાં નથી. તો તેવા દુઃખને કરનાર અને જમના દ્વારને જે કંઈ સુખદુઃખ જીવિત મરણ લાભ અલાભ દેખાડનાર પરમેશ્વર છે એમ પરમેશ્વરને કર્તા વિગેરે થશે તેમાં તો વગર ઈશ્વરની પ્રેરણા માનનારાઓને માન્યા સિવાય છૂટકો નથી. વિના જીવના કર્મના ઉદયને લીધે સ્વતંત્ર
૬ વાચકવૃંદ સમજી શકે છે કે જન્માવનાર રીતે થવાનું માનવું જ પડે છે. અને જો તેમ પણ માનવામાં ન આવે તો કર્મની ઉત્પત્તિનો
સારી દેયણો હોતી નથી તો તે જન્મ પામનાર જીવ સિદ્ધાંત ટકશે જ નહિ. કારણ કે જેમ જીવ
અને જન્મનારી માતાને અસહ્ય દુઃખો વેઠવાનાં હોય પોતે પોતાની સદ્ગતિ દુર્ગતિ સુખ દુઃખ
છે. એટલે પરમેશ્વર તો કર્તાવાદિના મત પ્રમાણે જીવિત મરણ લાભ અને અલાભને અંગે અસહ્યદુઃખમાં તે ગર્ભના જીવન અને તે પણ સમર્થ નથી, તો પછી તે જીવ હિંસા. જન્મનારીના જીવને મૂકી દીધાં. પણ સારી દૈયણોએ જઠ, ચોરી, સ્ત્રીગમન અને પરિગ્રહ તથા ક્રોધ અને નર્સીગરૂમોએ ઓછા દુઃખે અગર વગર દુઃખે માન માયા અને લોભને અંગે પણ સમર્થ તે બાઈને જન્માવી એટલે કૌંવાદિઓને સ્પષ્ટ નથી, અને જો જીવ હિંસાદિકમાં પણ સમર્થ માનવું પડશે કે પરમેશ્વરે તો દુઃખનો દરિયો ખડો નથી એમ માનીએ તો પછી જીવને કર્મ કર્યો, પણ દૈયણોએ તે ગર્ભના જીવન અને લાગવા જેવો અને ભોગવવા જેવો સમય જન્મનારીને દુઃખના દરિયામાંથી કાઢી. એટલે રહેતો નથી. માટે જન્મ લીધા પછી જો કર્મોનાં સ્પષ્ટ શબ્દોમાં કહીએ તો ખોટું નથી કે પીડા ફલો જીવને સ્વતંત્ર ભોગવવાનાં છે તો પછી કરનારા પરમેશ્વર થયા. અને પીડાને સંહરનારી ગર્ભની વખતે અજ્ઞાન અને અબુઝ જીવને દૈયણો થઈ, તો ઉપકાર કોનો માનવો ? (અપૂર્ણ)
