Book Title: Siddhachakra Varsh 05 - Pakshik From 1936 to 1937
Author(s): Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti
View full book text
________________
૪૫૭
શ્રી સિદ્ધચક્ર
- તા. ૨૩-૭-૧૯૩૭ મનોરથોને ધરવાવાળાને માટે જ પૂજ્ય હોઈ શકે વાત ઉપકારી તરીકે જણાવવામાં આવે છે તે વાત અને જૈનમતના હિસાબે ભગવાન જીનેશ્વરની મૂર્તિ પણ પ્રાચીનકાળમાં ચાહે તેમ અંધશ્રદ્ધાથી લોકોએ સમગ્રકષાય રહિતપણાને લઈને વીતરાગતાને માની લીધેલી હોય, પણ વર્તમાનકાલમાં વિજ્ઞાનના ધારણ કરવાવાળી છે. ભગવાનની અવસ્થા તે પ્રચારને લીધે શિક્ષિત થયેલો વર્ગ પૃથ્વી-અબરખઅત્યંત નિર્મલ સ્વરૂપને ધારણ કરવાવાળી પત્થર-કોયલા આદિકની અમુક વર્ષને આંતરે સ્વયં સ્પષ્ટપણે જણાય તેવી રીતે મૂર્તિમાં પણ અવસ્થા ઉત્પત્તિ દેખીને કોઈપણ પ્રકારે પૃથ્વીને બનાવનાર ધારણ કરવામાં આવી એટલે જેઓને શાશ્વત સુખમય તરીકે પરમેશ્વરની મહત્તાને ગાવાને તૈયાર થઈ એવા મહોદય સ્વરૂપ મોક્ષપદને મેળવવું હોય શકેજ નહી. વળી હવાને જાણનારો અને તે હવા તેઓને આ સર્વથા નિર્મલ એવા ઈશ્વર અવતારની દ્વારા એજ પાણીની ઉત્પત્તિને હવાની કૃત્રિમ અને આદર્શરૂપ મૂર્તિની જ સેવા કરવાની અને તેનાં જ નવી ઉત્પત્તિને અનુભવનારો મનુષ્ય હવા અને દર્શન કરવાની જરૂર ગણાય વળી એ વાત પણ પાણી પરમેશ્વરે આપ્યાં છે એમ કહેવાને માટે ધ્યાનમાં રાખવાની છે કે અન્યમતવાળા પોતાના કોઈપણ દિવસ અંધશ્રદ્ધા વિના તૈયાર થઇ શકેજ દેવોનું જે દર્શન, ભજન પૂજનદ્વારાએ આરાધન કરે
નહિ. વનસ્પતિની ઉત્પત્તિ ખેતર, વરસાદ અને છે તે માત્ર પોતાને પોતાના પરમેશ્વરે જન્મ આપ્યો,
મનુષ્ય પ્રયત્નથી થતી દેખનારો મનુષ્ય તે ઋદ્ધિ આપી, પૃથ્વી, પાણી, હવા, અગ્નિ, વનસ્પતિ
વનસ્પતિદ્વારાએ ભગવાનના ઉપકારને માનનારો વગેરે બાહ્યસુખનાં અને જીવનનાં સાધનો આપ્યાં,
થાય એ વાત પણ સંભવી શકે જ નહિ. તે બધુ ઉપકાર તરીકે ગણીને તેના જ બદલામાં તેઓ પોતાના પરમેશ્વરનું પૂજન આદિ કરે છે.
ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણે અન્ય લોકોએ માનેલો તત્વદૃષ્ટિએ વિચારીએ તો ધર્મીષ્ઠ મનુષ્ય તો ગર્ભ, ઇશ્વરનો ઉપકાર જાઠો અને આરોપિત છે, છતાં જન્મ જરા અને મરણની અવસ્થાને દુઃખરૂપ જ પણ તે પૃથ્વી આદિક દવાના ઉપકાર દ્વારાએ ગણે છે. તો પછી શું આવા દુઃખોને દેનાર તરીકે નોકરચાકર જેમ રાજામહારાજાનું આરાધન કરે તેમ ભગવાનને ઉપકારી માને છે ? વળી ઋધ્ધિ-સમૃદ્ધિ ભક્તદ્વારાએ થતું ભગવાનનું આરાધન કોઇપણ વિગેરે સંસારના સર્વ જીવોને મળેલાં હોતાં નથી, પ્રકારે આત્માના અંશને પણ સ્પર્શી શકે નહિં. કિન્તુ આંગળીના ટેરવે ગણી શકાય તેવા ઓછી અન્યમતના દેવ તેના અવતાર અને ઉપકારને માટે સંખ્યાવાળા લોકોજ કોઇક કોઇક સ્થાને સંપૂર્ણ ઉપર પ્રમાણે જ્યારે સ્થિતિ છે, ત્યારે ત્રિકાલાબાધિત ઋદ્ધિ-સમૃદ્ધિવાળા હોય છે અને તેથી એમ ચોક્કસ જૈનશાસનથી મનાયેલા ભગવાન જીનેશ્વર માનવું પડશે કે તે ઋદ્ધિ-સમૃદ્ધિ વિગેરેનું મળવું મહારાજના અંગે અવતાર-દેવત્વ અને ઉપકારની પોતાના પુણ્યના હિસાબે જ છે, છતાં પરમાનંદપદની કંઈક જુદી જ સ્થિતિ છે તે હવે વિચારીએ. પ્રાપ્તિમાં પરાયણ થયેલા પ્રાણીઓ તો ઋદ્ધિ-સિદ્ધિ- રત્નત્રયી આરાધવાના ઉદ્દેશો સમૃદ્ધિ-સત્તા-વૈભવ-ઠકુરાઈ યાવત્ સાહેબીને કર્મ
શ્રીજીનેશ્વર મહારાજના શાસનમાં દેવ ગુરૂ રાજાના મોહસુભટની એક દુષ્કાષ્ય જ્વાલા તરીકે ગણે છે. તો શું તેવી જ્વાલામાં ફસાવનાર આત્મા
અને ધર્મની આરાધનાના ઉદેશો જુદા જુદા હોય એક અંશે પણ વૈરાગ્યવાસિત આત્માને ઉપકારી
વી છે, અને તેથી તેના આરાધનાના પ્રકાર પણ જુદાજ થયો ગણાય ખરો ? પૃથ્વી વિગેરે આપવાની જે હોય છે. ભગવાન જીનેશ્વર મહારાજને આરાધનાનો
