________________
(૪).
મોહનવિજયજી કૃત
શ્રી ઋષભદેવસ્તવન બાલપણે આપણ સનેહી, રમતા નવ-નવ વેષે, આજ તુમે પામ્યા પ્રભુતાઈ, અમે તો સંસાર નિવેશે હો પ્રભુજી ઓલંભડે મત ખીજો .. જો તુમ ધ્યાતા શિવસુખ લહીયે, તો તમને કઈ ધ્યાવે, પણ ભવસ્થિતિ પરિપાક થયા વિણ, કોઈ ન મુગતે જાવે ...૨ સિદ્ધનિવાસ લહે ભવસિદ્ધિ, તેહમાં શો પાડ તુમારો, તો ઉપકાર તુમારો વહિયે, અભવસિદ્ધને તારો નાણ-રણ પામી એકાંતે, થઈ બેઠા મેવાસી, તેહ માંહેલો એક અંશ જો આપો, તે માટે શાબાશી અક્ષયપદ દેતાં ભવિજનને, સંકીર્ણતા નવિ થાય, શિવસુખ દેવા જો સમરથ છો, તો જશ લેતા શું જાય ...૫ સેવાગુણ રંજયો ભવિજનને જો તમે કરો વડભાગી, તો તમે સ્વામી કેમ કહેવાશો, નિર્મમ ને નીરાગી નાભિનંદન જગવંદન પ્યારો, જગગુરુ જગહિતકારી રૂપવિબુધનો મોહન પભણે, વૃષભ લંછન બલિહારી ...૭
છે
જ
જ
બે મિત્રો. લંગોટિયા. બચપણના ભેરૂબંધ.
બેય સરખા ગરીબ. અભાવા વચ્ચે જ ઉછરેલા. “નથી'થી એવા ટેવાઈ ગયેલા કે માવતર પાસે “કાંઈ પણ” માગવાનું જ ભૂલી ગયેલા !
બેય ભાઈબંધો સાથે રમે. સાથે રખડે, શાળાએ સાથે જાય. સાથે ભણે, અને જે મળે એ સાથે વહેંચી ખાય.
ભક્તિાતત્ત્વ |
