________________
અને હું ગમે તેટલો ઠપકો આપું કે મેણાં મારૂં, એ તો મારા, તમારા પ્રત્યેના અથાગ સ્નેહની પરિણતિમાત્ર છે, પરંતુ જે વાસ્તવિક વાત હોય તે તો મારે પણ સ્વીકારવી જ પડે.
મને ખબર છે કે મારા જેવા, ભાન ભૂલેલા અને ભવમાં ભટકતા જીવને અગર સિદ્ધપદ આપવાની તાકાત કોઈનામાં જો હોય, તો તે તમારામાં, તમારામાં અને માત્ર તમારામાં જ છે. અને આ ખ્યાલ હોવાથી જ આ ક્ષણે કાંઈક ઠપકાના અને કાંઈક વિષાદના સૂરમાં તમને કહું છું કે સાહેબ ! જો તમો શિવપદ આપવા માટે સમર્થ છો જ, તો અમારા જેવા જીવોને તે આપીને જશ લઈ લ્યો ને ! આપવાથી તમારું કાંઈ ખૂટવાનું કે જવાનું નથી, અને અમારું પાત્ર છલકાઈ જવાનું છે. ભગવંત ! આ સ્થિતિ સ્પષ્ટ છે, છતાં તમને જશ લેતાં કેમ નથી આવડતો? તમારો જશ જાય છે, અને અમારા ભાગે ટટળવાનું આવે છે. આવું કેમ ચાલે પ્રભુ !?
અમારો આ ટળવળાટ જોઈને કદાચ તમને થોડીક દયા આવી જાય અને રહેમરાહે તમે વિચારતા હો કે “જો આ મારી યોગ્ય રીતે સેવા કરે તો તેના બદલા કે વળતરરૂપે તેના પર રીઝું અને તેની માંગ પૂરી કરું” તો તો પ્રભુ ! તમારે બહુ આકરા વેણ સાંભળવામાં આવશે. તમારી આ વાતના જવાબમાં અમે એટલું જ કહીશું કે : “સેવાગુણ-રંજ્યો ભવિજનને, જો તમે કરો વડભાગી, તો તમે સ્વામી ! કેમ કહેવાશો, નિર્મમ ને નીરાગી?... હો પ્રભુજી”..૬
જો અમારા દ્વારા થતી તમારી “સેવા' થકી રાજી થઈને જ તમે અમને વડભાગી’ - અર્થાતુ અમારી આશા પૂરી કરવાને હકદાર ગણવાના હો, તો તો સ્વામી ! “તમે સાવ નિર્મમ છો એટલે કે નિરપેક્ષભાવે સૌનું કલ્યાણ કરનાર છો, અને વળી નીરાગી-વીતરાગી-રાગરહિત છો' એવી તમારી જે ખ્યાતિ જગતમાં છે તે સાવ ખોટી ઠરશે ! કોઈક સેવા કરે, તો બદલામાં “મોક્ષ” આપું, આ તો મમત્વની અને રાગભાવની સ્થિતિ ગણાય; પછી તમને “તમે મમતારહિત-નિમમ છો, અને નીરાગી-વીતરાગ છો” એમ કોણ કહેશે ? અને એવું કહેવા જઈએ તો કોણ માનશે ?
માટે નાથ ! આ બધી ઝંઝટ છોડો, અને અમને, તમારા શરણે દીન અને અનાથ થઈને આવેલા એવા અમને, અમારી મનવાંછિત પદવી આપો ! બાળમિત્રતાના કોલ નિભાવો ! અમે – મેં તમને ઠપકો તો આપ્યો. માઠાં વેણ પણ સંભળાવ્યાં. પણ એ
ભક્તિતત્ત્વ |૨૯
