________________
(૫) મહોપાધ્યાય શ્રીયશોવિજયજી કૃત
શ્રીસુવિધિનાથસ્તવન મેં કીનો નહિ તુમ બિન ઔર શું રાગ (૨) દિન દિન વાન વધે ગુણ તેરો, જયે કંચન પરભાગ...
ઔરનમેં હૈ કષાય કી કાલિમા, સો ક્યું સેવા લાગ રાજહંસ તું માનસરોવર, ઔર અશુચિ રુચિ રાગ... વિષય ભુજંગમ ગરુડ તું કહીએ, ઔર વિષય વિષનાગ ...૨
ઔર દેવ જલ છિલ્લર સરીખે, તું તો સમુદ્ર અથાગ.. તું સુરતરૂ જનવાંછિત પૂરણ, ઔર તો સૂકે સાગ તું પુરુષોત્તમ તું હી નિરંજન, તું શંકર વડભાગ... તું બ્રહ્મા તું બુદ્ધ મહાબલ, તુંહી જ દેવ વીતરાગ સુવિધિનાથ તુમ ગુણ ફૂલનકો, મેરો દિલ હૈ બાગ જસ કહે ભ્રમર રસિક હોઇ તાકો, દીજે ભક્તિ પરાગ ...૫
છે
જ
સંસ્કૃત ભાષાનું એક સરસ સુભાષિત છે. એનો અર્થ એવો છે કે “આ સંસારમાં બંધનો તો ઘણાં ઘણાં છે, માણસને બાંધી રાખવા માટે. પણ એ બધાં બંધનોમાં પ્રેમનું બંધન એ સર્વશ્રેષ્ઠ કે સર્વોપરિ બંધન છે. જુઓ, એક ભમરો છે જે ગમે તેવા જાડા લાકડાને કોરી-ખોતરીને આરપાર જઈ શકે છે, તે પણ કમળની પાંખડીઓની કેદમાં પૂરાય તો પછી તેને કોરીને બહાર નીકળી શકતો નથી !” કારણ ?, પ્રેમનું બંધન, બીજું શું ?
તો આપણાં શાસ્ત્રો વળી બે પ્રકારનાં બંધનની વાત કરે છે. એક, રાગનું બંધન; બે, દ્વેષનું બંધન. જેમ સ્નેહનું બંધન તોડવું કઠિન છે, તેમ વૈષનું બંધન પણ તોડવાનું સહેલું તો નથી જ. કહે છે કે આ બંને બંધનોને તોડી શકે તે પ્રભુને પામી શકે, અર્થાતુ પ્રભુતા પ્રાપ્ત કરી શકે. બેમાંથી એક પણ ન તૂટે તો સંસાર ન છૂટે. બે પૈકી એક બંધન હોય તો, ત્યાં સુધી, બીજું બંધન પણ હોય જ.
ભભિનવ |૩૧
