________________
જોડ્યો છે ખરો. પરંતુ ત્યાં માત્ર ગૌશાળા જ છે, પાંજરાપોળ નહિ; તેથી ગૌમૈત્રીધામ નામ વધુ સુસંગત થઈ શક્યું હોત.
ગાયોનાં દૂધ, ઘી, મીઠાઈ આદિનો મોંઘા દામનો ચાલતો ધંધો, ખાસ પ્રકારની મોટરકારો તથા ઘોડાગાડીમાં યાત્રિકને ફેરવવાના ચાર્જ વગેરે જોતાં પ્રવાસન કે પર્યટનનું કેન્દ્ર હોવાની છાપ અવશ્ય પડે. જમવાના ચાર્જ પણ બહુ ભારે જણાયા. આરાધનાનું આલંબન બને તે કરતાં ભૌતિક આનંદનું આલંબન બને તેવું વિશેષ. અસ્તુ.
વિહાર કરતાં સિરોહી આવ્યા. અહીં અમારા સમુદાયના એકમાત્ર વયોવૃદ્ધ ઉપાધ્યાય શ્રી વિનોદવિજયજીનાં દર્શન કર્યા. તેઓને ઘણા વખતે પોતાના સાધુને જોઈને ખૂબ ખુશી સાંપડી. ચોમાસું કરવા માટે તેમણે તથા સંઘે આગ્રહ કર્યો. આ ક્ષેત્રમાં ૧૬ પુરાતન જિનાલયો છે. બધાંનાં દર્શન કર્યા. આ “અર્ધા શત્રુંજય’ એવા નામે ઓળખાતું ક્ષેત્ર છે. બિબો, જિનાલયોની રચનાઓ અભુત. ૩-૩ તો બાવન જિનાલય ! ચૌમુખજીનું ૪ માળનું મંદિર ! દરેક માળે ચૌમુખ ! જગદ્ગુરૂ હીરવિજયસૂરિ મ.ની એક સમાન ૩ મૂર્તિઓ; ૨ અહીં, ૧ આબૂ ઉપર. ભગવાન મહાવીર પ્રભુ દીક્ષા પૂર્વે બે વર્ષ ગૃહસ્થપણામાં પણ ત્યાગ-તપોમય જીવન જીવ્યા, તે તેમની સાધના-સ્થિતિને દર્શાવતી બે ઊભી “જીવિતસ્વામી' રૂપ અલૌકિક મૂર્તિ ! આવું આવું ઘણું જોવા-જાણવા મળ્યું, થાક ઊતરી જ જાય તેવાં દર્શન.
એક વાત રહી ગઈ. સિરોહી પૂર્વે મીરપુર તીર્થ આવ્યું. ગાઢ જંગલમાં, ચોફરતા પહાડોની ગોદમાં, નિર્જન એકાંતમાં બનેલા આ પ્રાચીન તીર્થમાં ચાર જિનાલયો છે. મૂર્તિભંજકોએ અહીં પણ પોતાની અવળી કળા દાખવેલી છે. છતાં જે શિલ્પાંકનો જોવા મળે છે તે બેનમૂન છે. ભોજનશાળા-ધર્મશાળા છે. પરંતુ ખાસ કોઈ યાત્રિક આવતું નથી. આવાં તીર્થનાં દર્શન-યાત્રા ભાગ્ય હોય તો જ મળે.
સિરોહી પછી ગોયલી તીર્થ બાવન જિનાલય. જાવાલ, પૂજ્ય શાસનસમ્રાટનો ગઢ ગણાય તેવું ગામ. ગામ બહાર ભવ્ય વાડી, જિનાલય. ગામમાં જે ઉપાશ્રયમાં તેઓએ સં.૧૯૯૦ માં ચોમાસુ કર્યું હતું તથા જે પાટ પર વ્યાખ્યાન આપતાં, તે ઉપાશ્રયમાં રહ્યા અને તે પાટ પર વ્યાખ્યાન પણ કર્યું, તે એક રોમાંચક બાબત રહી.
પછી તો વિવિધ ગામોમાં વિચરતા રેવતડા પહોંચીને સ્થિર થયા. અહીં મહા વદિ ૬ ના રોજ ત્રણ સગી બેનોની ત્રણ થીય-સંઘમાં દીક્ષા તેમના સાધુના હાથે થઈ. ગામનો ખૂબ સભાવ સાંપડ્યો.
૮૧
