________________
પરિણામી ગુરુભગવંત સાથે આચરેલી છેતરપિંડી અને વિશ્વાસઘાત, અને તેના પરિણામે ઉપાર્જન કરેલાં ઘોર કર્યો, એ જીવોને ભારેકર્મી જ નહિ, પણ અનંતસંસારી પણ બનાવી શકે. ક્ષણિક સુખ અને લાભને ખાતર ભવોભવની દુઃખદાયક સ્થિતિ હોરી લેનારા એ તમામ જીવોની ભાવદયા ચિંતવવી તે જ આપણું ઉચિત કર્તવ્ય ગણાય. શિવમસ્તુ સર્વજગત. અમારા મનમાં ભારોભાર ઉદ્વેગ છે. સાહેબની ગેરહાજરી શલ્યની જેમ સાલે છે. આમ છતાં, આવેશમાં ન આવી જવાય અને ભૂલથી પણ કોઈનુંયે અનિષ્ટ – અશુભ ન વિચારાઈ જવાય તેટલી કાળજી અવશ્ય રહે છે. અમારી સાધુતાનો એ તકાદો છે. સાહેબના શિષ્ય થવાની લાયકાત પણ એ કાળજીમાં જ છે. “અગ્નિશર્મા પ્રત્યે પણ અનુકંપા દર્શાવવામાં જ જિનશાસન પામ્યાની સાર્થકતા છે.
હમણાં, થોડીવાર પહેલાં જ, એક જણે પૂછ્યું : તમારે સાહેબજી પાસેથી ઘણુંબધું લેવાનું રહી ગયું હશે ને ? મેં કહ્યું : હા, કેટલું બધું જ્ઞાન, કેટલાબધાં રહસ્યો, કેટલા ગુણો, બધું જ મેળવવાથી હું વંચિત રહી ગયો ! એમણે જે આપ્યું છે તે ઓછું નથી, પણ જે બાકી રહ્યું તે તો અનેકગણું વધારે છે. પણ, એ તો પુણ્ય અને પાત્રતા હોય તો જ મળે ! - છેલ્લા થોડાક વખતથી તેઓએ મને મારું નામ લઈને - શીલચન્દ્રસૂરિજી ! એમ કહીને સંબોધવાનું શરૂ કરેલું. મને ‘તમે” કહીને બોલતા. મારા માટે આ અકથ્ય અને વિચિત્ર હતું. પરંતુ ગુરુમહારાજ જે કહે – કરે તેનો અસ્વીકાર કેમ થાય ? જીવનમાં ન'તો કર્યો.
પણ આ દિવસોમાં મને ધર્મકીર્તિવિજ્યજીએ કહ્યું કે છેલ્લા દિવસોમાં સાહેબે વારંવાર “મારો શીલુ' કહીને આપને યાદ કર્યા છે. એક વાર તો હું વિહારમાં હતો અને માણસ પાસે ફોન - સ્પીકર કરાવીને પોતે બોલ્યા કે “શીલુ'. આ બધું સાંભળીને એક તરફ હૃદય કલ્પાન્ત કરે છે. તો બીજી તરફ કૃતાર્થતા અનુભવે છે. એક જ મનોરથ છે. એમના પ્રેમ અને વિશ્વાસને લાયક બનું. ઘણાં અપરાધો અને અવિનય કર્યા છે. દોષો ને ભૂલો પણ ઓછી નથી આચરી. પણ એમણે હમેશાં વત્સલ અને ઉદાર હૈયે ક્ષમા કરી છે. અને જેવા હોઈએ તેવા પણ સ્વીકાર્યા છે. આ કૃપા માવતર સિવાય કોણ કરી શકે ? (જેઠ, ૨૦૬૭)
ગુરુતત્વ |૧૫
