________________
પણ વીરકુંવરની વાત કરવામાં એવાં જ તલ્લીન બની બેઠાં છે. એ કહે છે : મારો દીકરો કોનો કોનો ને કેવો લાડકો છે એ તમે જાણો છો? જુઓ :
બાળપણાથી લાડકો નૃપભાવ્યો, મળી ચોસઠ ઈન્દ્ર મલ્હાવ્યો, ઇન્દ્રાણી મળી દુલરાવ્યો, ગયો રમવા કાજ ...૨ છોરુ ઉછાંછળાં લોકનાં કેમ રહિયે, એની માવડીને શું કહિયે ? કહિયે તો અદેખા થઈએ, નાસી આવ્યાં બાળ ...૩
“મારો લાલ જન્મ્યો તે જ ક્ષણથી – બચપણથી જ, રાજાજીને – એના પિતાને ભારે લાડકો હતો તે તો તમે બધાં જાણો છો. પણ એને હિંચોળવા અને રમાડવા ૬૪ ઇન્દ્રો અને ઇન્દ્રાણીઓ રોજ આવતાં એની તમને ક્યાંથી ખબર હોય ? એ તો બધાં દેવ ! દેવમાયાથી આવે અને અલોપ પણ થઈ જાય ! પણ એ બધાને પણ મારો કુંવર બહુ વ્હાલો હોં ! અને આ બધાંને એ આટલો વ્હાલો હોય તો મને – એની જનેતાને એ કેવો વ્હાલો હોય ? અને આટલા બધા વ્હાલુડાને આમ જંગલમાં ગામનાં છોકરાં જોડે રમવા જવા દેતાં મારો જીવ શું ચાલે ? ના મા, હું તો એને મારી આંખથી એક પળ માટેયે વેગળો જવા ના જ દઉં. પણ બેન, આ છોકરાં કોઈનું માને ખરા? લાખ ના પાડી તોયે મારો વર્ધમાન માન્યો નહિ, અને ભરૂબંધો જોડ રમવા જતો જ રહ્યો !
તમને થતું હશે કે છોરો રમવા ગયો એમાં આવડી અથરાઈ શાની? છોકરાં તો રમે ! રમતાં જ ભલાં ! વાત તમારી સાવ સાચી છે. પણ બાઈ, છોકરાછોકરામાં પણ મોટો ફેર હોય છે, એ તમે જાણો છો ? મારો છોકરો એટલે રાજકુમાર, સુકમાળ કાયાનો ધણી, એકદમ શાન્ત, સૌમ્ય ! અને એના ભેરૂબંધ બનેલા આ ગામ-લોકના છોકરા કેવા ઉછાંછળા-ઉદ્ધત અને તોફાની, તે તમે નથી જાણતાં? ઘણીવાર થાય કે એમનાં માવતરને કહીએ કે તમારા છોકરાને જરાક સુધારો, સંસ્કાર આપો; પણ એવું કોઈ સાંભળે ખરા ? ઊલટાનાં એ આપણને જ બે માઠાં વેણ સંભળાવી જવાના ! આપણે એમની અદેખાઈ જ વેઠવી પડે ! પણ બેન, આજે તો અદેખા થવું પડે તો થઈને પણ મારે એમને બે કડવાં વેણ કહેવાં જ પડે એવું બની ગયું છે એમના તોફાની છોકરા મારા વર્ધમાનને મેદાનમાં એકલો અટૂલો છોડીને ભાગી આવ્યા છે આજે ! અને મેં સાંભળ્યું છે કે રમતના મેદાનમાં આજે ગજબનો બનાવ બની ગયો છે. તમે જ કહો, હવે મારો જીવ - માનો જીવ ઝાલ્યો રહે ખરો ?”
પ૦
