________________
(૯) મહોપાધ્યાય શ્રીયશોવિજયજી કૃત
શ્રીધર્મનાથસ્વામી-સ્તવન થાસું પ્રેમ બન્યો છે રાજ, નિર્વહશો તો લેખે, મેં રાગી ને મેં છો નિરાગી, અણજુગતે હોય હાંસી, એકપખો જે નેહ નિર્વહવો, તે માંકી શાબાશી નીરાગી સેવે કાંઈ હોવે ? એમ મનમાં નવિ આણું, ફળે અચેતન પણ જિમ સુરમણિ, હિમ તુમ ભક્તિ પ્રમાણું ..૨ ચંદન શીતલતા ઉપજાવે, અગ્નિ તે શીત મિટાવે, સેવકનાં તિમ દુઃખ ગમાવે, પ્રભુગુણ – પ્રેમ સ્વભાવે ...૩ વ્યસન ઉદય જે જલધિ અનુહરે, શશીને તે સંબંધે, અણસંબંધે કુમુદ અનુહરે, શુદ્ધ-સ્વભાવ-પ્રબંધ
..૪ દેવ અનેરા તુમથી છોટા, થૈ જગમાં અધિકેરા, જશ કહે ધર્મ-જિનેશ્વર ! થાસે, દિલ માન્યા હે મેરા. રાજ ! પ્રેમ બન્યો છે થાસું
જ
ઉપાધ્યાય યશોવિજયજી મહારાજ આપણા શ્રેષ્ઠ સાધુ, શ્રેષ્ઠ વિદ્વાન, શ્રેષ્ઠ શાસ્ત્રકાર, શ્રેષ્ઠ તાર્કિક અને શ્રેષ્ઠ કવિ હતા. એમની સર્વાગીણ અને બહુમુખી પ્રતિભાની હોડ ફરે તેવું બીજું વ્યક્તિત્વ હજી સુધી તો પેદા થયું નથી. તેમણે તર્કકઠિન શાસ્ત્રગ્રંથો રચ્યા; અર્થગંભીર વિવેચનો લખ્યાં; તો સાથે સાથે ભક્તિમાધુર્યથી છલકાતી અને કાવ્યના વિવિધ તમામ ગુણોથી અલંકૃત એવી ગુર્જર તથા મારુગુર્જર કાવ્યરચનાઓ પણ કરી. તેમની રચેલી અસંખ્ય કાવ્યરચનાઓ આજે પણ સર્વત્ર ગવાય છે, અને ગાનાર ભક્તોનાં હૈયાં ભક્તિરસથી પ્લાવિત-પલ્લવિત બની ઊઠે છે.
સામાન્ય છાપ એવી છે કે જૈન ધર્મ એ વૈરાગ્યપ્રધાન ધર્મ છે. એમાં ભક્તિનો નહિ, વૈરાગ્યનો-વીતરાગતાનો મહિમા અધિક હોય છે. “ભક્તિ' શબ્દ પ્રેમનો
