________________
પ્રસ્તાવના
"કેવલી નિસર્ગ સમતિવાળા છે, માટે તે શ્રોતાને વિષય નથી.” (પૃ. ૮૩)
કેવલજ્ઞાનીઓ પણ પુણ્ય પ્રકૃતિએ સરખા હોતા નથી; આત્માના ગુણે અંગે સરખા હેય. (પૃ. ૯૯)
જ્યારે કેવલી “ક્ષપક શ્રેણિ માંડે ત્યારે એમની એટલી બધી તાકાત છે કે જગતના સર્વ જીવનાં જેટલાં કર્યો છે તે બધાં ભેગાં થઈને એક જ આત્મામાં આવે તો તેને એઓ અંતર્મુહૂર્તમાં બાળી નાખે”. આમ એમનું સામર્થ્ય પૃ. ૧૧૩–૧૪માં નિરૂપાયું છે. તે
સામાન્ય કેવલી અને તીર્થકરમાં ફરક–આ ફરકની બાબત ૫. ૯૮-૯૯ અને ૧૦૨ માં વિચારાઈ છે.
તીર્થકર નામકર્મ આ એક પ્રકારનું નામ-કર્મ છે. એની કેટલીક વિશેષતા પૃ. ૧૦૯માં વિચારાઈ છે.
(૧) આ નામ-કર્મ બંધાય ત્યારથી પોષાતું જાય. “ક્ષપક શ્રેણિ માંડે, કેવળજ્ઞાન જ થવા માટે બે ઘડી બાકી હોય ત્યાં સુધી એ પેલાવું જોઈએ. આ કર્મ સિવાયના કોઈ પણ કર્મમાં બંધ ઉદયથી પોષાવાને નિયમ નથી. . (૨) આ તીર્થકર નામકર્મ ત્રીજે ભવે નિયમિત થાય અને એ પિલાતું રહે. વળી એ લાગલાગેટ રહે
(3) જગતના ઉદ્ધારની ભાવના માટેનું તીર્થકરપદ એ અનેક જન્મની લાગલગાટની કમાઈ છે.
| (૪) પૃ. ૧૧૭માં કહ્યું છે કે શાસ્ત્રકારોએ ૧૨૦ પ્રકૃતિએને જે બંધ જણાવ્યું તેમાં આહાર – શરીર, આહારક-અંગે પાંગ અને તીર્થકરનામ કર્મ એ ત્રણને જ સારી ગાણુ. આ ત્રણ જ પ્રકૃતિઓ આત્માની નિર્મળતા થાય ત્યારે જ બંધાય, જ્યારે બાકીની ૧૧૭ આત્માની મલિનતાથી બંધાય. વળી ઉપર્યુક્ત ત્રણ પ્રકૃતિ પૈકી
