________________
૧૧૨
ડશક પ્રકરણ [ વ્યાખ્યાન લાગે તેવું લઈ લે પણ નાસ્તિકને તેમાંનું કંઈ નથી. જેને જીવ અને બીજો ભવ મા તે તમામ આસ્તિકે ધર્મને નિકાશના પ્રતિબંધ વગરને માનનારા છે.
જો કે પાપ પણ નિકાશના પ્રતિબંધ વગરની ચીજ છે પણ તેને પ્રતિબંધ હોત તે જ સારું હતું. આ પુણ્યને પ્રતિબંધ થાય તે ઈષ્ટ નથી. તે થતું નથી. જેને અંગે નિકાશને પ્રતિબંધ ન હોય તે માત્ર પુણ્ય. જે નાસ્તિક હોય તેને પૂછીએ કે તારે જન્મ કઈ રીતે થયે? શું પિતાની પ્રાર્થનાથી થયે? માતાના મનરથથી થયે? કે તારી ઈચ્છાથી થયે? જે એકેથી ન થાય તે થયે શાથી? મનુષ્યમાં આ શાથી? નાસ્તિક હરામખેર ખરે ને?
નાસ્તિકને કહી શકીએ કે તું બેટું ન લગાડીશ. પણ કહેવું પડશે કે તું હરામખેર. કેમ? તારા બાપની લાખની મિલક્ત છે તેને હું માલિક તે તું ક્યાંથી કહેવા લાગે? તેને માટે તે પ્રયત્ન ક્યારે કર્યો પ્રયત્ન કર્યા વગર નકામે માલિક થયે. માટે હરામખેર ખરે ને? ત્યારે આસ્તિક હરામખેર નહિ. આસ્તિક કહે કે વસ્તુ માટે ભાગ્ય પેદા કર્યું છે માટે અમને મળ્યું છે. વસ્તુનું ભાગ્ય ન મેળવ્યું હોય તે દરિદ્રને ત્યાં કેમ ન જન્મે ? નીગી માબાપને ત્યાં કેમ જન્મે. રેગી. માબાપને ત્યાં જન્મ પામવાવાળો તે દેખીને આવ્યું છે? ના. આ શાથી? આને જવાબ આસ્તિકને છે. મેં પૂર્વભવે પુણ્ય કર્યું હતું તેથી નગી ધનવાનને ત્યાં જન્મે. પાપ કર્યું હતું તેથી રેગી માબાપને
