________________
૨૦૧
અઢારમું]
સદ્ધર્મદેશના અને દુરૂપયોગ કરે તેમાં નવાઈ શી? વચનને તમે દુરૂપયોગ ન કરશે. અંતમુહૂર્તમાં મિથ્યાત્વી, વિધી કંઈ પણ કરનાર ન હોય તે પણ જીવ ચદમે ગુણઠાણે જઈ શકે એટલી તાકાત છે. તે માટે જણાવેલું વચન સંયમ, તપ, પરીષહ સહન કરવાં વગેરેના નિષેધ માટે નથી. પણ તેને ઉપયોગ કરી લેવા માટે છે. | મન ચંગા તે કથરોટમાં ગંગા. તેને અર્થ મન પવિત્ર હોય તે ઘરમાં ગંગા છે. ત્યારે મન શેમાં પવિત્રતામાં. પણ દુર્ભાગી, તેથી કર્યું શામાં? તેને ફેંકી દેવાનું કરવામાં. શાસ્ત્રકારે આ વાક્ય શા માટે કહ્યું? તપ, જપ વગેરે મૂકવા માટે કે મન માંકડાને વશ કરવા માટે? તે તેને વશ કરવા માટે કહેલું છે. ત્યારે તેનો ઉપયોગ ક્યાં કર્યો? તે તપ, જપ મૂકવા માટે. આ વાક્યને દુરૂપયોગ થાય તેમાં નવાઈ નથી. માટે જણાવવું પડે કે મિથ્યાત્વી અંતર્મુહૂર્તમાં મેક્ષ પામી શકે. આ વાક્ય જીવની શક્તિના વર્ણન માટે છે. પણ તે બને કયારે? તે અનંતા કાળે કેઈક જ જીવને બને. એક તણખલું ગામ બાળે
અનાદિ કાળને મિથ્યાત્વી હોય, તે કઈ વખત સમતિ પામે, પડે, પાછો મિથ્યાત્વમાંથી ઊંચે આવે અને મેક્ષ પામે તે વાત જુદી. અંતર્મુહૂર્તમાં મેક્ષ મેળવી શકે તેટલી તાકાતવાળો જીવ છે. પણ તે મેળવનારે જીવ અનંત કાળમાં કેઈક જ હોય. જેમ કહેવત છે કે એક તણખલું ગામ બાળે, તે કેટલા તણખલાંએ ગામ બન્યાં? તે બેલે ભાઈ! તે બોલ્યા જૂઠું? ના. સાચું છે. પણ તણખો ઘાસમાં પડે,
