________________
ગણરામું]
સદ્ધર્મદેશના
૨૧૯
ધ્યાનમાં રાખીને શાસ્ત્રકારોએ આજ્ઞા, નેદના, પ્રેરણા નહિ કહેતાં વચનની આરાધના એ જ ધર્મ કહ્યો. તેથી નાની નાની ક્રિયામાં પણ આજ્ઞા માંગવી પડે છે. “ઈચ્છાકારેણું સંદિસહ ભગવન, ઈરિયાવહિયં પડિક્નમામિ?” સજઝાય કરૂં? એમ કહી તે કાર્યને હુકમ લે. તે કરે ત્યારે હુકમ મંગાય. પહેલાં પચ્ચકખાણ પારૂં! પછી પચ્ચકખાણ પાયું. પણ સીધું પાડ્યું તેમ બેલેને ! કેમ નથી બોલતા? હુકમ માંગે તે પહેલાં પછી હુકમ મંગાય. વિનંતી કરવી હોય તે પહેલાં વિનંતી કરવાની રજા માગવાની તે પછી વિનંતી કરવાની. તેમ આજ્ઞા પણ હકમ પહેલાં. સુખ સાતા પૂછવાની હોય ત્યારે ઈચ્છકાર બોલાય છે. તેનો અર્થ એ છે કે પ્રશ્ન કરૂં પણ જે તમારી રજા મળે છે. આ વાત ખ્યાલમાં લેશે તો ખ્યાલ આવશે કે હુકમ, નોદના વગેરે નહિ પણ આ તે ઈષ્ટાનિષ્ટના સાધને દેખાડનાર. તે કરવું ન કરવું તે તેની મરજીની વાત. આ બધી વસ્તુ કહીને શાસનમાં સ્પષ્ટ જણાવવા માટે નેદના, પ્રેરણું શબ્દ નહિ લખતાં “વચનારાના રાજુ વચનની આરાધના તે જ ધર્મ એમ કહ્યું.
વચન કઈ ચીજ ? તે વિશેષ લેવું કે સામાન્ય લેવું? તેથી સર્વાનાં વચનની આરાધના કઈ રીતે લેવી તે અધિકાર જે જણાવશે તે અગ્રે વર્તમાન.
વ્યાખ્યાન : ૨૦ છેવટે તો હું
શાસ્ત્રકાર મહારાજા આચાર્ય ભગવાન શ્રીમાન હરિભદ્રસૂરીશ્વરજી ભવ્ય જીના ઉપકારને માટે પાઠશક નામના
